Արխիւ

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Գարնանային անձրեւ կայ Դիլիջան տանող ողջ ճանապարհին: Հակառակ ցերեկուայ ժամին՝ երկինքը մութ է, եւ սարերը պատուած են գարնանային մշուշով: Հայաստանի գեղատեսիլ վայրերէն մին՝ Դիլիջան մեզ կը դիմաւորէ անձրեւէն մաքրուած հրաշալի օդով:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կա­փառ­նաու­մի ժո­ղո­վուր­դին «իշ­խան»ը, այ­սինքն ժո­ղո­վա­րա­նին հո­գա­բար­ձու­նե­րէն մին՝ Յայ­րոս տաս­նուեր­կու տա­րե­կան աղ­ջիկ մը ու­նէր՝ որ ծանր հի­ւան­դու­թե­նէ կը տա­ռա­պէր։
Յայ­րոս երբ լսեց որ Յի­սուս կու գայ, դի­մա­ւո­րեց զայն եւ ա­ղա­չեց որ գայ եւ բժշկէ աղ­ջի­կը։

Ե­րե­ւա­նի Հա­լա­պեան փո­ղո­ցին վրայ պա­տա­հած պայ­թու­մին ար­ձա­գանգ­նե­րը կը շա­րու­նա­կուին։ «Ա­զա­տու­թիւն» ռա­տիօ­կա­յա­նի հա­ղոր­դում­նե­րով, Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան Ա­ւագ դա­տա­խա­զու­թիւ­նը տե­ղե­կա­ցուց, թէ այս դէպ­քին պա­րա­գա­յին ա­հա­բեկ­չու­թեան վար­կա­ծը ամ­բող­ջու­թեամբ հեր­քուած է։

«Ա­նա­տո­լու Քիւլ­թիւր»ի նա­խա­գահ Օս­ման Քա­վա­լա վեր­ջերս այ­ցե­լեց Ե­րե­ւան։ Ան հրա­ւի­րուած էր մաս­նակ­ցե­լու «Աուրո­րա» մրցա­նա­կա­բաշ­խու­թեան եւ Ապ­րի­լի 24-ին այ­ցե­լեց նաեւ Ծի­ծեռ­նա­կա­բեր­դի յու­շա­հա­մա­լի­րը։

Թուր­քիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ Հա­սա­րա­կու­թեան Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան շա­բա­թա­վեր­ջին այ­ցե­լեց Սա­մա­թիոյ Ա­նա­րատ Յղու­թիւն վար­ժա­րա­նը, ուր հիւ­րըն­կա­լուե­ցաւ ջեր­մօ­րէն։ Գե­րա­պայ­ծա­ռին կ՚ըն­կե­րա­նար Տ. Աբ­րա­համ Ծ. Վրդ. Ֆը­րա­տեան։

Կը տե­ղե­կա­նանք, որ Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեան ե­րէկ ե­րե­կո­յեան մեկ­նե­ցաւ Ե­րե­ւան՝ իր հետ ու­նե­նա­լով Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բի խմբա­վար Ատ­րու­շան Հա­լա­ճեանն ու Տնօ­րէն խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Նու­պար Կիւ­զէլ­տէվ­լէ­թեա­նը։ Հայր Սուր­բը եւ ըն­կե­րա­կից­նե­րը կը նա­խա­տե­սեն շփում­ներ ու­նե­նալ Հա­յաս­տա­նի Մշա­կոյ­թի Նա­խա­րա­րու­թե­նէն ներս։

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան կ՚այ­ցե­լէ Սուրբ Ե­րու­սա­ղէմ։ Ծա­նօթ է, որ Սուրբ Քա­ղա­քին մէջ Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղե­ցին այս Կի­րա­կի պի­տի տօ­նախմ­բէ Ս. Զա­տի­կը, ըստ հին տո­մա­րի։

Ա­ւե­լի քան ե­րեք հա­րիւր եւ ութ­սուն հրա­տա­րակ­չա­տու­ներ՝ քսան տար­բեր եր­կիր­նե­րէ ժա­մա­նած՝ մաս կազ­մե­ցին Պահ­րէյ­նի թա­գա­ւո­րու­թեան 17-րդ Մի­ջազ­գա­յին գիր­քի ցու­ցա­հան­դէ­սին։ Ցու­ցա­հան­դէ­սը տե­ղի ու­նե­ցաւ Մարտ 24-Ապ­րիլ 3 թուա­կան­նե­րուն մի­ջեւ, Պահ­րէյ­նի Ազ­գա­յին թան­գա­րա­նի մեծ ցու­ցա­հան­դէ­սի սրա­հին մէջ՝ կազ­մա­կեր­պու­թեամբ Մշա­կոյ­թի նա­խա­րա­րու­թեան։

 ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սա ի­րո­ղու­թիւն մըն է, թէ՝ ա­մէն ճշմար­տու­թիւն յա­ճախ քօ­ղի մը ե­տին ծած­կուած կ՚ըլ­լայ։ Ուս­տի բա­ւա­կան չէ՛ ճշմար­տու­թեան գո­յու­թիւ­նը, էա­պէս ներ­կա­յու­թիւ­նը. պէ՛տք է որ ա­նոր վրայ փռուա­ծը վեր­ցուի եւ ծած­կուա­ծը բա­ցա­յայտ­նուի։ Ճշմար­տու­թիւ­նը՝ ի­րա­պէս «ճշմար­տու­թի՛ւն» է, երբ կը տես­նուի իր ճշմա­րիտ ե­րե­սով եւ ոչ թէ՝ քօ­ղա­րուած եւ ծած­կուած