Արխիւ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Բնութիւնը՝ որուն մէջ կ՚ապրինք, լռելեայն պատգամներ կու տայ մարդուն, որ այնքան անձայն չէ։ Մարդ, ընդհանրապէս ինքզինք հպարտ կը զգայ շատ բան գիտնալով։

Վաղը Հայաստանի մէջ պիտի սկսի «Սուրբ Էջմիածինը մեր հաւատքի ծննդավայր» խորագրեալ համահայկական երիտասարդական ուխտագնացութիւնը, որ պիտի շարունակուի մինչեւ յուլիսի 10-ը։ Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի օրհնութեամբ եւ Հայ Եկեղեցւոյ համաշխարհային երիտասարդական միաւորման (ՀԵՀԵՄ) կազմակերպութեամբ տեղի կ՚ունենայ այս երիտասարդական ուխտագնացութիւնը։

Երեւանի մօտ Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու դեսպան Քրիստինա Քվին յայտարարեց, որ եթէ ապագային հնարաւոր ըլլայ շինիչ աշխատանք ծաւալել ԵԱՀԿ-ի Մինսքեան խմբակի շրջանակին մէջ, ապա իր երկիրը դէմ պիտի չըլլայ։

Զօրակցութիւնը, առաջին հայեացքով, կը թուի ըլլալ միակողմանի։ Բարդ պահուն մէկը կ՚աջակցի միւսին։ Առ երեւոյթ կայ մէկը, որ միւսին օգնութեան կը հասնի։ Բայց մարդկային կեանքին մէջ ամէն ինչ միթէ այդքան պա՞րզ է։ Երկու կամ աւելի անձի միջեւ ամէն ինչ փոխադարձ չէ՞։

ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ

Քաղաքական դաշտին մէջ հայերուն ներկայութիւնը Սուրիոյ իրականութենէն ներս եղած է միշտ սահմանափակ, այդ կը վերագրուի ցեղասպանութեան թողած ցնցումին ու հաւաքական քաղաքացիութեան ընկալման տարբեր մօտեցումին: Իշխանութեան մէջ պաշտօններու չձգտելով հայերը շահեցան տնտեսագէտ, արուեստագէտ ու արհեստաւոր անուանումներն ու համբաւը:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Անցնող մէկ շաբաթը Հայաստանի մշակութային կեանքին մէջ յայտարարուած էր «Լիսիցեանական շաբաթ»:
Արուեստի շունչով յագեցած շաբաթը նուիրուած էր պարագիտութեան հայկական դպրոցի հիմնադիր, անուանի պարագէտ, ազգագրագէտ եւ արուեստաբան Սրբուհի Լիսիցեանի ծննդեան 130-ամեակին:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ամէն ժամանակէ աւելի այսօր մեր հայ կուսակցութիւնները, հաստատութիւնները, եկեղեցին ու կազմակերպութիւնները պէտք է լրջօրէն մտածեն ինքնաբաւ ըլլալ եւ իրենց համար նիւթական միջոցներ ստեղծել, որովհետեւ մեր իրականութենէն ներս կամաց-կամաց կը պակսի «բարերար»ի եւ «բարերարութեան» երեւոյթը, որովհետեւ օրերու ընթացքին մարդոց մէջ աւելիով կ՚արմատանայ ԵՍ-ը եւ կը սկսին մոռցուիլ ազգ, հայրենիք, եկեղեցի ու բոլոր սրբազան արժէքները՝ որոնցմով կը փորձենք գոյութիւն մը տալ մեր հայու ինքնութեան:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

ԺԱՄԱՆԱԿ թերթի հիմնադիրներէն Քասիմ (Միսաք Գօչունեան) 1907 թուականին Պոլիս տպուած իր «Տունէն ներս» գիրքին մէջ առօրեայ կեանքի, մարդկային յարաբերութիւններու եւ կենսակերպի մասին հետաքրքրական բազում նիւթեր հեղինակած է: Գիրքին հրատարակիչը՝ Զ. Պէրպէրեան, ընծայաթերթին մէջ օրին գրած է, որ Քասիմ միակ գրողն է, որ ձեռնահասօրէն պրպտած, ուսումնասիրած է ամէն դասակարգի ընտանեկան, առեւտրական, ներքին կեանքը, եւ վէպերու, յօդուածներու, պատմութիւններու ձեւին տակ վերլուծած է բոլոր երեւոյթները կեանքին:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ոսկեղջիւրի (Խրիսօ, կամ Խրիսու գերաս) ձախ եզրի ոսկեգոյն ափերուն վրայ թառող խորանաձեւ այս ոստանը, ինչպէս Պոյլսոյ բազմաթիւ թաղեր, իր անունը կ՚առնէ Միքայէլ Մօնօմախօս կայսեր շինել տուած նաւահանգիստի պարիսպէն դէպի ծով բացուող այն պատմական դռնէն՝ որ կը կոչուէր՝ «Պալաթիանի թիռա», այսինքն՝ դուռն Պալաթի։ Ահաւասիկ այս պատճառով է, որ այս թաղը կը կոչուի Պալաթ։