Թրքահայ կեանք

Պատրիարքական Ընդհանուր Փոխանորդ Տ. Արամ Արք. Աթէշեանի հանդիսապետութեամբ:
Համբարձման տօնը աւանդական շուքով նշուեցաւ Սուրբ Փրկիչ Ազգային հիւանդանոցի մէջ:

Տի­ար­պա­քը­րի Ս․ Կի­րա­կոս ե­կե­ղեց­ւոյ վե­րա­նո­րո­գու­թիւ­նը, որ եր­կար տա­րի­նե­րէ ետք ի­րա­կա­նա­ցած էր թրքա­հա­յու­թեան միա­ցեալ ու­ժե­րով, ե­րէկ կա­տա­րուած յա­տուկ հան­դէ­սով մը ստա­ցաւ Եւ­րո­պա­կան Միու­թեան Մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գու­թեան (Europa Nostra) հե­ղի­նա­կա­ւոր պար­գե­ւը։ 263 ան­հատ­նե­ր ու կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­ր դի­մած էին ստա­նա­լու հա­մար այս հե­ղի­նա­կա­ւոր մրցա­նա­կը, ո­րուն ար­ժա­նի նկա­տուած էին սա­կայն միայն 28-ը։

Թրքա­հայ ու­սուց­չաց միու­թեան ա­ւան­դա­կան նա­խա­ճա­շի հա­ւա­քոյ­թը կա­յա­ցաւ ե­րէկ։ Հանգս­տեան կո­չուած ու գոր­ծու­նեայ ու­սու­ցիչ­ներ Համ­բարձ­ման ար­ձա­կուր­դէն օգ­տուե­լով, ինչ­պէս ան­ցեալ տա­րի­նե­րուն, ապ­րե­ցան ան­մո­ռա­նա­լի ժա­մեր՝ Ֆե­ներ­պահ­չէի «Ռո­ման­թի­քա» ծո­վա­հա­յեաց զբօ­սա­րա­նին մէջ։

Համբարձման տօնին զուգահեռ՝ այսօր մեծ խանդավառութեամբ կը նշուի Սուրբ Փրկիչ Ազգային հիւանդանոցի հիմնադրութեան 184-րդ տարեդարձը:
Գթութեան յարկը մեր համայնքէն ներս առանցքային դեր մը կը խաղայ՝ իր բռնած վերելքի ուղիով եւ բացառիկ առաքելութեամբ:

Սուրբ Փր­­կիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի հո­գա­բար­ձու­թեան փոխ-ա­տե­նա­պետ Հեր­ման Պա­լեա­նի ա­նե­րոջ՝ հա­մայն­քիս ե­րէց սե­րուն­դի սի­րուած ու յար­գուած դէմ­քե­րէն հան­գու­ցեալ Նու­պար Չիզ­մէ­ճեա­նի յու­ղար­կա­ւո­րու­թիւ­նը կա­տա­րուե­ցաւ ե­րէկ, Պա­քըր­գիւ­ղի Ծնունդ Ս․ Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Ար­ք. Ա­թէ­շեան ըն­դու­նեց Է­յիւ­պի Ս. Ե­ղիա Եկե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի անդամները, որոնց մասնակցած էր նաեւ ե­կե­ղեց­ւոյ ե­րէց Տ. Մի­նաս Քհնյ. Ճի­հան­կիւ­լեա­ն։

Գալ­ֆաեան Տան տիկ­նանց կազ­մին կող­մէ ե­րէկ սար­քուե­ցաւ նա­խա­ճաշ մը։ Մայ­րե­րու օ­րուան առ­թիւ սար­քուած հա­ւա­քոյ­թին կար­գա­խօսն էր «Բա­րի՛ ե­կար, ա­մառ»։

Ֆէ­րի­գիւ­ղի Մէ­րա­մէթ­ճեան վար­ժա­րա­նի եր­դի­քին տակ կա­յա­ցաւ Փու­չի­կէ ինք­նա­շարժ­նե­րու մրցանք մը, ո­րուն մաս­նակ­ցե­ցան տասն­չորս հա­մայն­քա­յին վար­ժա­րա­նի հին­գե­րորդ դա­սա­րա­նի սա­նե­րը։

Շա­բա­թա­վեր­ջի Մայ­րե­րու օ­րուան ըն­դա­ռաջ, Է­սաեան վար­ժա­րա­նի եր­դի­քին տակ կը կա­յա­նայ եր­կօ­րեայ քէր­մէս մը, որ իր դռնե­րը հա­սա­րա­կու­թեան առ­ջեւ բա­ցաւ ե­րէկ։ Վար­ժա­րա­նի քէր­մէ­սի յանձ­նա­խում­բին կող­մէ պատ­րաս­տուած ձեռ­նար­կին նպաս­տած է նաեւ ծնո­ղաց միու­թիւ­նը։

Է­սաեան վար­ժա­րա­նի եր­դի­քին տակ տօ­նուե­ցաւ Մայ­րե­րու օ­րը։ Այս­պէս, ման­կա­պար­տէ­զի ա­շա­կերտ­նե­րը Մայ­րե­րու օ­րուան առ­թիւ յայ­տա­գիր մը պատ­րաս­տե­ցին եւ մեծ խան­դա­վա­ռու­թեամբ ներ­կա­յա­ցու­ցին ի­րենց մայ­րե­րուն եւ ու­սուց­չաց կազ­մին: