ՄԵՐ ԵՐԱԶՆԵՐԸ ՉԾՆԱԾ՝ ՎԻԺԵՑՈՒՑԻՆ
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Կեանքի վազքին մէջ տակաւին նոր մտած, մեծ յուսախաբութիւն ապրած եւ անորոշ վիճակի մատնուած երիտասարդը կը դիմէ իր վաղեմի ծանօթ ծերունիին, որպէսզի բաժնեկցի իր ներքին զգացումներուն, ապրումներուն եւ ունեցած յուսախաբութիւններուն մասին, յոյս ունենալով, որ իր մտերիմ եւ այնքա՜ն սիրելի ծերունին կը կարենայ թեթեւցնել իր ծանրացած վիճակը եւ ուղղութիւն տալ՝ շարունակելու համար դեռ նոր սկսած կեանքի պատերազմը: