Հարթակ

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Ինքնաշարժը շատ անհրաժեշտ է մարդուն համար՝ նամանաւանդ Արեւմուտքի քաղաքակիրթ երկիրներու մէջ։ Մարդիկ թէ՛ գործի կ՚երթան ինքնաշարժով եւ թէ շուկայ՝ իրենց ընտանիքի զանազան գնումները կատարելու։

Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ

Աշխարհի ամենէն հրատապ հարցը կը մնայ քորոնա ժահրի դէմ պայքարը, որուն ծիրին մէջ պետութիւններ ամբողջական փակումի կ՚ենթարկեն երկիրները: Այս միջոցառումը, անշուշտ իր դրական ազդեցութեան կողքին ունի, անպատեհութիւններ, որոնք պէտք չէ անտեսել:

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Գիրքը բացաւ, բացիկը ձախ ձեռքով քնքշօրէն բռնեց, աջով գոց գիրքը տեղաւորեց գզրոցին մէջ, բազմեցաւ իր անկիւնը, շունչը պահեց ու կարդաց տասնեակ տարիներ առաջ գրուած իր միակ սիրոյն ձեռագիրը՝ «Կը սիրեմ քեզ»:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

-Ո՜վ Ռոնտա. երբ ինծի կ՚ըսուի. «Այդ ցանկութիւնը մէջդ կը կատարուի անգիտակից կերպով, սակայն չե՛ս նկատեր զայն». ի՞նչ պէտք է ընեմ, որպէսզի նկատեմ զայն:
-Քիչ մը ուշադրութեամբ, կը նկատես որ լաւ չես, հակառակ անոր որ կ՚ըսես, թէ բան մը չկայ, որ կը նեղացնէ զիս:

ԵՐԱՄ

Արագածի նախալեռներուն, իրարմէ մի քանի հարիւր մեթր հեռաւորութեան վրայ կանգնած են երկու կոթողներ։
Մէկը Տեղերի վանքն է, որուն մասին դեռ վերջերս գրեցի։ 

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Խօսք. «Այնքան ատեն որ ցերեկ է» (Յհ 9.4):
Մեկնութիւն. Քրիստոսի մարդեղութեան ժամանակը երկրի վրայ ցերեկ կը կոչուի չորս պատճառով. նախ՝ ինչպէս արեգակին մերձաւորութիւնը որ կը տեւէ երկրի վրայ՝ օր եւ գիշեր կը կոչուի, նոյնպէս Քրիստոսի մարմինով երեւնալը շնորհներու օր եւ լոյս ըրաւ:

Յ. ՊԱԼԵԱՆ

Քաղաքական, տնտեսական եւ հանրային խնդիրներու մասին դատումները միայն արհեստավարժ գործիչներու եւ արհեստավարժ լրագրողներու պէտք չէ ձգել: Լսե՛լ նաեւ՝ մտաւորականը, ուսուցիչը, արուեստագէտը, առանց անոնց կրկնել տալու կանխակալ կարծիքներ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ 

Լիբանանահայ քաղաքական գործիչ, երկրի զբօսաշրջութեան նախկին նախարար Աւետիս Կիտանեան, որ կ՚անդամակցի Հայ յեղափոխական դաշնակցութեան (ՀՅԴ), վերջերս այցելեց Երեւան, ուր առիթն ունեցանք տեսակցելու իրեն հետ։ Ստորեւ կը ներկայացնենք մեր հարցազրոյցը։

ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ

Պիտի հարցնէք, թէ ի՛նչ կրնար ըլլալ Կիլիկիոյ մեծանուն եւ գինական Գարեգին Ա. Հայրապետին կտակը ուղիղ 70 տարիներ առաջ: 1950 թուականի Գահիրէի իր ամառնային արձակուրդին, ուր Եգիպտոսի բուրգերուն ստորոտը գտնուող յայտնի հիւրանոցին մեծ հիւրն էր Հայրապետը, երկու եգիպտահայ ուսանողներս Նուպար Քիւփէլեանն ու ես գացեր էինք իր Աջն առնելու ու օրհնութիւնը ստանալու:

ԱՆՈՅՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Հայրենի երկինքին տակ ես չեմ քալեր այլ կը թռչիմ…
Հայաստանը քարաստան է կ՚ըսեն, բայց ինծի համար ծաղկաստան է ան…
Ես այնտեղ կը զգամ այնքան թեթեւ, այնպէս երջանիկ, որ ուրիշ ոչ մէկ երկիր կրնայ պարգեւել…