ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Մութ սենեակին դրան յատակէն լոյսի շող մը կը սողոսկէ, կը յստակացնէ դրան յատակի սալերուն գիծերը միայն եւ թեթեւ, աղօտ գոյնը անոնց:
Շողին լուսէ թեւերուն մէջ ալեակի պէս փոշեհատիկները կը թրթռան, կ՚ալեկոծին, կը պարեն կարծես ինչպէս կ՚ընեն վանքի մը գմբէթէն երկնառաք շողի խորհրդաւոր սիւնին մէջ:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
-Ո՜վ Ռոնտա. Աստուած ինչպէս որ մարդը հողէն ստեղծեց, այդպիսով մկրտութեան ընթացքին ջուր կ՚օգտագործէ, որպէսզի վերստի՞ն ստեղծէ զինք:
-Այո՛, ջուրը մաքրութեան նշանակ է: Այդ պատճառով ալ քահանան մկրտուողը ջուրին մէջ կ՚ընկղմեցնէ, որպէսզի վերստին լուացուի սկզբնական մեղքէն ու սրբուի իր մեղքերէն:
ԵՐԱՄ
Կոմիտասի արձանի ետին, անկէ հինգ մեթր հեռու, կը հանգչի նստարանին։ Վարդապետին չի նայիր սակայն։ Աչքերը ուղղած է դէպի անորոշ հեռու մը եւ սառած գրեթէ։
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Խօսք. «Ե՛ս եմ դուռը» (Յհ):
Մեկնութիւն. ինչպէս այլ տեղ մը ճանապարհ կոչեց եւ որթատունկ անուանեց Ինքզինք, իսկ հիմա ալ դուռ կը կոչէ:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Էտուարտ Շարմազանով. «2020 թուականը կորուստի եւ ցաւի տարի էր։ Հետեւաբար, այս շարժման մէջ մեզմէ իւրաքանչիւրի սրտին մէջ են մեր 5 հազար զոհերը։ Այստեղ ուրախութիւն չկայ, սա սուգի պայքար է: Ժողովուրդը ընկճուած է, հետեւաբար ձեւով մը անտարբերութեան տրուած։ Եւ ինչ որ վտանգաւոր է՝ մեծ զանգուած մը կայ, որ իր ապագան այլեւս Հայաստանէն դուրս կը տեսնէ: Բայց այդ ընկճուածութեան ու անտարբերութեան պիտի յաջորդէ ընդվզում»:
«Նախ պէտք է հասկնանք, որ մենք՝ որպէս պետութիւն եւ որպէս հասարակութիւն, մեր խնդիրներուն պատճառը մեր մէջ պէտք է փնտռենք։ Եւ մեր փրկութիւնն ալ պէտք է ըլլայ մեր մէջ։ Պէտք է հասկնալ, որ սա մեր խնդիրն է, մեր ազգի խնդիրն է։ Մենք պիտի որոշենք, թէ ինչպէս պիտի ապրինք։ Այսինքն մենք կ՚ուզե՞նք պետութիւն ըլլանք, կամ կ՚ուզենք դառնալ մէկու մը ենթական»:
ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Աշխատանքի մը, առեւտրական կամ որեւէ այլ գործի մը երկարակեցութիւնը մեծ մասամբ կախեալ է անհատներու յարատեւելու ոգիէն: Անշուշտ այլ գործօններու դերակատարութիւնն ալ պէտք չէ զանց առնել:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Մեր օրերու մոխրագոյնին մօտեցող ընդհանուր պատկերին մէջ անգամ յոյսի նշոյլներ կը ծնին։
Խօսքը անոնց մասին է, յատկապէս, որոնք մէկդի դնելով ամեհի վիշտի ու տագնապի շիթերը, դեռ կը հաւատան երազին։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Ի՞նչ է արձակուրդը. յաճախ ինծի հարց տուած են շուրջիններս՝ անմեղօրէն։ Արդեօք առօրեայէն փախո՞ւստ մըն է, թէ ոչ իսկապէ՛ս կազդուրուելու եւ վերանորոգուելու փորձ մը։
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Քարը ինծի անկողին
Լեռնաշարը՝ հովանի
Ամպերը՝ ապաւէն
Հովը՝ պարոյր
Ի՜նչ հանգիստ
Ի՜նչ անդորր
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
-Ո՜վ Ռոնտա. ինքնայանդիմանութիւնը հոգեւոր պայքարին չ՚օգնե՞ր:
-Կ՚օգնէ, սակայն զանազանելու կարիքն ունի:
