Հարթակ

ՄԵՐ ՀՈՂԸ ԱՐԻՒՆ ՏԵՍԱՒ, ԲԱՅՑ ԱՏԵԼՈՒԹԻՒՆԸ ԵՐԲԵՔ ՉՅԱՆԳԵՑԱՒ

ԱԼԷՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

«Նոր» բառը միշտ կ՚ենթադրէ նորութիւն մը, որ իր հետ կը բերէ նոր յոյսեր, յոյզեր, երազներ, ապագային իրագործուող ծրագիրներ...։ Սակայն երբ հոգիդ խռոված է, երբ շրջապատդ լեցուն է տարտամ վիճակի մէջ գտնուող մարդոցմով, երբ երկիրդ արտաքնապէս անկայուն է, ներքնապէս քայքայուած է, երբ ներքին «որդ»եր կը փորձեն սեպ խրել քու ժողովուրդիդ մէջ, երբ մութ ուժեր կը յանդգնին հայ ազգութեանդ բազկերակը կտրել, երբ հանրութիւնը հոգեպէս բարոյալքուած է ու անճիտուած, ահա այն ատեն «նոր» բառը կը դառնայ լուսանցքային ու «անտեսուած»։

ՆՈՐ ՏԱՐՈՒԱՆ ԱՌԻԹՈՎ ՄԻ ՔԱՆԻ ՄԱՂԹԱՆՔ-ՊԱՏԳԱՄ՝ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻ

ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ

Սիրելի՛ հայ ժողովուրդ,
Մենք փառահեղ պատմութիւն ու մշակոյթ ունեցած ենք, այո՛, սակայն միաժամանակ անոնց գերեզմանափորն ալ ինքներս եղած:

ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ՝ ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԻ ԱՒԵՏԱՐԱՆԻՆ

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Երկրորդ հարցում. Գիտելի է, թէ յիմար մանիքէացիները կ՚ըսեն, թէ սատանան աստուած եւ ստեղծող էր Հին Կտակարանին մէջ, ու թէ սատանան ունի եւս միւս գերագոյն աստուածը՝ չար եւ սուտ, որ անոր հայրն է, քանի որ երբ Քրիստոս ըսաւ՝ ստախօս մըն է եւ սուտին հայրը, այսպէս կը հասկնան, թէ սատանան ու անոր հայրը ստախօս են:

ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՕՐ ՄԸ՝ ՄԱՅՐ ԱԹՈՌ ՍՈՒՐԲ ԷՋՄԻԱԾՆԻ ՄԷՋ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Պատմական օր մը ապրեցայ երէկ: Պատմական, որովհետեւ առաջին անգամը չէր, որ հարիւրաւոր հաւատացեալներ կը փութային Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին՝ իրենց աղօթքը կատարելու, սակայն, այս անգամ անոնք կը հասնէին նաեւ իրենց ամենախորին երախտագիտութիւնը արտայայտելու Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսին նկատմամբ:

Ի՞ՆՉ ԲՆՈՅԹԻ ԲԱՌԱՐԱՆ ԿԸ ՊԱԿՍԻ ՄԵՐ ԲԱՌԱՐԱՆԱԳՐՈՒԹԵԱՆ ԲԱԶՄԱԲՆՈՅԹ ՆՄՈՅՇՆԵՐՈՒՆ ԿՈՂՔԻՆ

ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ

​Ճիշդ է, որ ամէն բնոյթի բառարան ունինք. թէ՛ բացատրականն ու թարգմանականը, թէ՛ ստուգաբանականն ու դարձուածաբանականը, թէ՛ բարբառայինն ու մասնագիտականը, թէ՛ բառակազմականն ու ուղղագրականը եւ այլն: Կարելի է «Նայիրի» կայքէջը մտնել ու այս բոլորը ստուգել հոն տեղւոյն վրայ. մէկը միւսէն արժէքաւոր աշխատութիւններ:

ՌՈՒՍ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՄԻՏՔԸ ԿԸ ԽՄՈՐՈՒԻ ԵՐԿՈՒ ԱՌԱՆՑՔԻ ՇՈՒՐՋ. ԼԵՌՆԱՅԻՆ ՂԱՐԱԲԱՂԻ ՀԱՐՑԸ ՓԱԿՈՒԱ՞Ծ Է, ԹԷ ՆՈՐ ԿԸ ՍԿՍԻ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Զանազան մակարդակներու վրայ սկսած են լսելի դառնալ քննարկումներ, որոնց հիմքն ու շօշափած հիմնախնդիրները կը տարածուին հորիզոնական գծի մը երկայնքով։ Արդեօք Լեռնային Ղարաբաղի հիմնահարցը փակուա՞ծ է կամ արդեօք այս փուլն ալ «անցո՞ւմ» մըն է՝ դէպի աւելի բախտորոշ ժամանակներ...

ՄԱՔՐՈՒԹԻՒՆԸ

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Տան անկիւնները կը խուզարկէ, կարծես ներքուստ անհանգիստ՝ բան մը կը փնտռէ:
Փոշեկուլը ձեռքը առած լաւ մը կը մաքրէ յատակները, կը դիտէ կեղտերուն կլլուիլը, թէ ինչպէ՞ս հովին զօրութեամբ կը քաշուին անոնք բջիջ առ բջիջ, կը վերանայ հին, բոյն դրած փոշին, կ՚անհետանայ նեխածը, կը մնայ մաքուրը:  

Էջեր