ՄԵՐ ՀՈՂԸ ԱՐԻՒՆ ՏԵՍԱՒ, ԲԱՅՑ ԱՏԵԼՈՒԹԻՒՆԸ ԵՐԲԵՔ ՉՅԱՆԳԵՑԱՒ
ԱԼԷՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ
«Նոր» բառը միշտ կ՚ենթադրէ նորութիւն մը, որ իր հետ կը բերէ նոր յոյսեր, յոյզեր, երազներ, ապագային իրագործուող ծրագիրներ...։ Սակայն երբ հոգիդ խռոված է, երբ շրջապատդ լեցուն է տարտամ վիճակի մէջ գտնուող մարդոցմով, երբ երկիրդ արտաքնապէս անկայուն է, ներքնապէս քայքայուած է, երբ ներքին «որդ»եր կը փորձեն սեպ խրել քու ժողովուրդիդ մէջ, երբ մութ ուժեր կը յանդգնին հայ ազգութեանդ բազկերակը կտրել, երբ հանրութիւնը հոգեպէս բարոյալքուած է ու անճիտուած, ահա այն ատեն «նոր» բառը կը դառնայ լուսանցքային ու «անտեսուած»։