Հարթակ

ՔԻՉ ՄԸ ԾԱՌՈՒԿԵԱՆ

ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ

Երեք տարի առաջ, երբ տակաւին Հայկազեան համալսարանի Հայագիտական բաժանմունքի ուսանող էի, իմ դասախօսներէս դոկտ. Անդրանիկ Տագէսեանը, որուն օգնականն էի այն ատեն, ինծի յանձնեց պատճէնը Բենիամին Նուրիկեանի ձեռագիր նամակներուն, թիւով 9 հատ, ուղղուած Սիլվա Կապուտիկեանի, Անդրանիկ Ծառուկեանի, Յակոբ Ասատուրեանի, Համաստեղի ու վերջինիս դուստրերուն՝ Լորիկին ու Արմինէին, յանձնարարելով զանոնք մեքենագրել ու ծանօթագրել, որպէսզի տպուին «Հայկազեան հայագիտական հանդէս»ին մէջ:

ՄԱՐԴՆ ՈՒ ԳՐՈՂԸ

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Խնդրե՛մ, ըսէ՛ք, ի՞նչ պիտի ըլլար ձեր պատասխանը, երբ օր մը ձեր սենեակէն ներս, գրասեղանիդ վրայի համակարգիչին դիմաց նստած, մտածկոտ ու խոհերու մէջ թաղուած, յանկարծ տասը տարեկան ձեր թոռնուհին սենեակ մտնէր, առանց բարեւելու, մօտենար ձեզի եւ բարկացող եւ սակայն անմեղօրէն հարց տար.-

ԽՈՐՀՐԴԱԾՈՒԹԻՒՆՆԵՐ 2021-Ի ՇԵՄԻՆ

ՆՇԱՆ ՊԱՍՄԱՃԵԱՆ

Սիրելի հարազատներ,
Նկատած եմ, որ մարդիկ եւ իրավիճակներ ինչքա՜ն իրարմէ կախեալ են եւ այդ փոքրիկ բառը՝ «ԱՌԱՆՑ»ը, որքան կարեւորութիւն ունի, երբ մարդ սկսի խորհրդածել կեանքի սա կամ նա հանգամանքին կամ երեւոյթին մասին: 

ՏԱՐԻՆ

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Կեանքէն տարեթիւ մըն ալ գլորեցաւ, անցաւ...
Լաւը, վատը մէկդի՝ պարտ ենք տարուան հրաժեշտ տալ եւ հրաժեշտի պահուն խոկում մըն ալ նուիրել ակնթարթներուն, անցեալ դարձած ցաւերուն, որոնք իրենց խորութեամբ անբաժան են մեզմէ, բայց պէտք չէ խախտել արարողակարգը:

ՄՏՈՐՈՒՄՆԵՐ ՆՈՐ ՏԱՐՈՒԱՆ ՍԵՄԻՆ. ՏՐԱՄԱԴՐՈՒԹԵԱՆ ԱՆՏՐԱՄԱԴՐՈՒԹԻՒՆԸ

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Խորագիրը կրնայ քիչ մը տարօրինակ թուիլ շատերուն, այդպէս նաեւ ինծի համար… Նախքան այս գրութիւնս գրելը շատ մտածեցի, թէ տիրող իրավիճակին մէջ ի՞նչ կարելի է գրել Նոր տարուան մասին, երբ ամէն կողմ անտրամադրութեան հսկայ ալիք մը կայ:

ԿԱՊՈՅՏ ԱՓՍԷՆ

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

-Ոսկերչութիւն ալ պիտի ընենք..., տուն նստիլը ինչե՜ր կը սորվեցնէ եղեր մարդուն:
Կը մրթմրթար ու զգուշութեամբ մէկիկ-մէկիկ ապակիի կտորները, յատուկ ունելիով մը, կը վերցնէր:

ՄԵՐ ՀՈՂԸ ԱՐԻՒՆ ՏԵՍԱՒ, ԲԱՅՑ ԱՏԵԼՈՒԹԻՒՆԸ ԵՐԲԵՔ ՉՅԱՆԳԵՑԱՒ

ԱԼԷՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

«Նոր» բառը միշտ կ՚ենթադրէ նորութիւն մը, որ իր հետ կը բերէ նոր յոյսեր, յոյզեր, երազներ, ապագային իրագործուող ծրագիրներ...։ Սակայն երբ հոգիդ խռոված է, երբ շրջապատդ լեցուն է տարտամ վիճակի մէջ գտնուող մարդոցմով, երբ երկիրդ արտաքնապէս անկայուն է, ներքնապէս քայքայուած է, երբ ներքին «որդ»եր կը փորձեն սեպ խրել քու ժողովուրդիդ մէջ, երբ մութ ուժեր կը յանդգնին հայ ազգութեանդ բազկերակը կտրել, երբ հանրութիւնը հոգեպէս բարոյալքուած է ու անճիտուած, ահա այն ատեն «նոր» բառը կը դառնայ լուսանցքային ու «անտեսուած»։

ՆՈՐ ՏԱՐՈՒԱՆ ԱՌԻԹՈՎ ՄԻ ՔԱՆԻ ՄԱՂԹԱՆՔ-ՊԱՏԳԱՄ՝ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻ

ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ

Սիրելի՛ հայ ժողովուրդ,
Մենք փառահեղ պատմութիւն ու մշակոյթ ունեցած ենք, այո՛, սակայն միաժամանակ անոնց գերեզմանափորն ալ ինքներս եղած:

Էջեր