ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Ինչ հուն պիտի առնէ լիբանանահայութեան ապագան եւ արդեօք համայն հայութեան համար մեծ կարեւորութիւն ներկայացնող Լիբանանը պիտի հայաթափուի։
Պէյրութի մէջ տեղի ունեցած ահռելի եւ նոյնիսկ ահասարսուռ պայթումէն երկու շաբաթ անց երկրին մէջ տակաւին վէրքը «տաք» է ու նոյն վիճակին մէջ է լիբանանահայ համայնքը բոլոր առումներով։
ԵՐԱՄ
Երեկոյեան գործէն յոգնած տուն վերադարձաւ Զանան։ Արեւը մար չէր մտած տակաւին։ Այս գիշեր, արտասովորաբար, պիտի չտեսնէր Նորան. երէկ գիշեր հեռաձայներ եւ տեղեկացուցեր էին անոր, որ մօրաքրոջ ամուսինը մահացեր էր Վանաձորի մէջ։
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Նայեցէ՛ք, եղբայրներ, անճառ բարիքները, զորս պարգեւեց մեզի Քրիստոս՝ Աստուծոյ Որդին, այլեւ Անոր անչափ սէրը, որովհետեւ երբ մարդիկ զիրար սիրեն, օտար կերակուր եւ առժամանակեայ պարգեւներ կու տան, իսկ մեր Տէրը այնքան սիրեց մեզ, մինչեւ Իր Սուրբ Մարմինն ու Արիւնը տուաւ մեզի, որ յաւիտենական կեանքի պատճառ է:
ՇԱՀԱՆ ԳԱՆՏԱՀԱՐԵԱՆ
Նաւահանգիստի պայթումին՝ պատահար թէ՞ ծրագրաւորուած խափանարարութիւն ըլլալու իրականութեան բացայայտումը կը թուի, որ երկրորդական նշանակութիւն կը ստանայ: Քաղաքական տրամաբանութեամբ նման իրավիճակ դուռ կը բանայ քաղաքական մեծ քայլերու, նոր գործընթացներու:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Անկասկած, որ Պէյրութի օրացոյցի 4 օգոստոս, 2020-ը տակաւին երկար ատեն պիտի մնայ աշխարհի եւ յատկապէս հայութեան յիշողութեան մէջ՝ իբրեւ մեծ աղէտ եւ քաղաքական անորոշութեան եւ ընկերային մրրիկի արդիւնք: Այլ խօսքով՝ պատմութեան պատմական հարուած:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Անհանգիստ վիճակ կը տիրէ Լիբանանի մէջ, որ ազդեցութիւն ունի Մերձաւոր Արեւելքի տարածքին վրայ։ Զանազան առիթներով ալ գրած եմ, որ Պէյրութը թէեւ վերջին տասնամեակներուն զրկուեցաւ «Արեւելքի Զուիցերիա» ըլլալու հին դրոյթէն, սակայն կը շարունակէ մեծ կարեւորութիւն ներկայացնել այն տէրութիւններուն, որոնցմէ իւրաքանչիւրը իր ձեւով կը փորձէ առկայ խաղերուն մէջ կարեւոր մասնաբաժին ունենալ։
ԶԱՐՄԻՆԷ ՊՕՂՈՍԵԱՆ
Նիւ Եորքի Սրբոց Նահատակաց հայ ամէնօրեայ վարժարանին (ՍՆԱՎ) տնօրէնութիւնը 1987-1988 դպրոցական տարեշրջանին երբ ստանձնեցի, ծրագիրներէս մին մեր աշակերտութիւնը ծանօթացնել էր մեր անմիջական համայնքին երախտաւորներուն։
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Այն ատեն՝ 1971-ին, երբ անունովդ նկարեցի Նիւ Եորքը, այն գերեզմանը որ աշխարհը սկսաւ նկարել, այսօր հարց կու տամ. «Ինչո՞ւ քեզի հանդէպ սէրս կ՚աւելնայ, մինչ սահմաններդ կը վիճին օրկաններուս աշխարհագրութեան մէջ: Որքա՜ն խոր է շշունջդ, որ կը սուզուի մէջս ամէն օր՝ մարելու մօտ աստղի մը կերպարանքով, իսկ գլուխս կը շարունակէ երթեւեկել ստինքներուն մէջ:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Վերջին շրջանին Հայրենի մեր երկրի առօրեան ծանրաբեռնուած է բազմաթիւ մտահոգեցուցիչ երեւոյթներով եւ գործողութիւններով, որոնք ուղղակիօրէն ազդեցութիւն կրնան ունենալ մեր ազգային ժառանգութեան, գիտակցութեան եւ պատկանելիութեան վրայ:
ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Անցեալ տարի այս օրերուն էր մօտաւորապէս, երբ ստիպուած եղայ սովորական յօդուածաշարքս ընդհատել եւ ընթերցողները իրազեկել Հայաստանի Ջերմուկ քաղաքի մօտ գտնուող Ամուլսար լերան շուրջ ընթացող զարգացումներուն մասին։
Տարիներ առաջ, դեռ նախորդ իշխանութիւններու օրօք, այդ լեռը փորել-քանդելու եւ տակը գտնուող ոսկին արտահանելու թոյլտուութիւն ստացած էր միջազգային ընկերութիւն մը՝ «Լիտիան Ինթըրնէյշընըլ» անունով։
