Հարթակ

ԱՄՈՒԼՍԱՐԻ ՀԱՐՑԸ ԿՐՆԱՅ ՄԵԾ «ԳԼԽԱՑԱՒ» ԴԱՌՆԱԼ ՓԱՇԻՆԵԱՆԻ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹԵԱՆ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

«Առնուազն այս պահի դրութեամբ մենք չունինք Ամուլսարի հանքի շահագործումը արգիլելու որեւէ իրաւական հիմնաւորում»,  ֆէյսպուքեան ուղիղ միացում կատարելով՝ այսպէս կը յայտարարէր Հաաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինեան, հարցի մը մասին, որ անցնող շաբաթներուն գրաւած էր ոչ միայն Հայաստանի հասարակութեան, այլ նաեւ ամբողջ հայութեան ուշադրութիւնը։ Վարչապետը, որ Ամուլսարի հանքերու հարցով կարծես, թէ որոշ համոզումներու յանգած էր Ջերմուկի բնակիչներէն եւ աքթիւիստներէն, կը խնդրէր բանալ Ամուլսարի հանք տանող գլխաւոր ճանապարհները։

ՄԵԾ ՄԱՐԴՈՑ ՆՇԱՆԱՒՈՐ ԽՕՍՔԵՐԷՆ

ՎԱՐԴԳԷՍ ԳՈՒՐՈՒԵԱՆ

Պարբերաբար ընթերցասէր հասարակութեան կ՚ուզեմ ներկայացնել մեծ կամ նշանաւոր մարդոց եւ իմաստասէրներու նշանաւոր կամ իմաստուն խօսքերէն: Հաւանաբար շատեր լսած կամ կարդացած են այս միտքերը, բայց քիչեր միայն գիտեն, թէ ո՞վ ըսած է զանոնք:

ԱԶԳԸ ԱՆՀԵՏԱՑՄԱՆ ԱՌԱՋՆՈՐԴՈՂ ԵՍԱՍԻՐԱԿԱՆ ԱՆՏԱՐԲԵՐՈՒԹԵԱՆ ԴԻՄԱՑ

ՅԱԿՈԲ ՊԱԼԵԱՆ

Սփիւռք(ներ)ը եւ Հայաստանը դանդաղօրէն անհետացման առաջնորդող ախտը անտարբերութիւնն է, որ կ՚աճի, քանի կը զարգանայ սպառողական ընկերութիւնը, որ ենթահողն է եսասիրութիւններու, նոյնիսկ եթէ բառային ճապկումներով չենք ընդունիր, որ անբուժելի կերպով անտարբեր եւ եսասէր կը դառնանք: Եւ դեռ, հայրենասիրութիւն եւ հայասիրութիւն դարձած են միջոց դիրք եւ լուսապսակ ունենալու:

ԱՆԴՐՍԱՀՄԱՆԱՅԻՆ ԿԱՑՈՒԹԻՒՆ

ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ

Հայաստանէն Պոլիս գաղթածներու կողմէ հիմնադրուած եւ բանեցուող Հրանդ Տինք վարժարանի մասին նախորդ յօդուածիս մէջ փորձած էի ներկայացնել, թէ այդ հաստատութիւնը ի՛նչ աստիճանի կապուած է Հայաստանի հետ եւ կարծիք յայտնած՝ որ Հայաստանը մշտական վերացական ներկայութիւն է այնտեղ։

ԻՏԼԻՊԷՆ ՄԻՆՉԵՒ… ՔԵՍԱՊ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Վերջին մէկ շաբթուան ընթացքին Սուրիոյ յատկապէս «տաք գօտիներ»ուն մէջ համեմատաբար խաղաղ իրավիճակ մը արձանագրուեցաւ։ Մինչ Իտլիպի ծայրամասային ամենակարեւոր գաւառակներէն Խան շէխունը կ՚անցնէր Սուրիոյ կառավարական ուժերու տիրապետութեան տակ, վերլուծողներէն շատեր կը յանգէին այն եզրակացութեան, թէ Սուրիոյ բանակը անխախտ կերպով պիտի շարունակէ իր յառաջընթացը, սակայն այդպէս չէր ըլլար։

ԱՏԻՍԸ ՉԻ ՄԵՌՆԻՐ, ԱՏԻՍԸ ՅԱՒԵՐԺ Է

ԼԻՒՍԻ ՏԷՕՔՄԷՃԵԱՆ

1960-ական թուականներուն, երբ լիբանանահայ Ատիս Հարմանտեանը մուտք կը գործէր սփիւռքահայ երգարուեստի աշխարհ, գիտէ՞ր արդեօք, որ պիտի գայ օր մը, երբ պիտի ունենար անթիւ-անհամար երկրպագուներ: Գիտէ՞ր արդեօք, որ պիտի գայ օր մը, երբ պիտի դառնար իր երգերը անդադար կրկնող, անոնցմով սէր ապրող ու կարօտ արտայայտող ոչ միայն նորելուկ սիրահարներու, այլ նաեւ ամէն տարիքի կիներու կուռքը, շատ անգամներ տղամարդոց նախանձը անգամ գրգռելով:

Էջեր