Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սրբոց Թարգմանչաց յիշատակի տօնը, այս տարի կը տօնուի 14 Հոկտեմբերին, որուն կը յաջորդէ «Մշակոյթի Շաբաթ»ը։ Ուստի բարեպատեհ առիթ մըն է, որ ամբողջ շաբաթ մը վերյիշենք եւ վերապրինք մշակոյթի արժէքները, անդրադառնանք լեզուի, գիրի, գրականութեան արուեստի կարեւորութեան՝ որոնց ամբողջը կը կազմէ «մշակոյթ»ը։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ճանաչել զիմաստութիւն եւ զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ»։
Հայերէն տառերով գրուած առաջին նախադասութիւնն է ասիկա, որ Աստուածաշունչ մատեանէն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կը պատմուի, թէ ծխախոտը՝ սիկառէթը օր մը, ընդհանուր դատախազին կողմէ ամբաստանուած էր բովանդակ մարդկութեան չարիք հասցնողի յանցանքով։ Ահաւասիկ, ամբաստանագիրը՝ զոր կը կարդար ընդհանուր դատախազը դատավարութեան ընթացքին.

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեր նախորդ գրութեան մէջ ըսինք, թէ ծխելը վարժութիւն մըն է, ստացական վարմունք մը՝ որ ենթական կ՚ընդունի ներքին եւ արտաքին ազդեցութիւններով եւ ընդհանրապէս գիտակցաբար կը տարուի անոնց ստեղծած զօրաւոր հոսանքներէն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Տքթ. Վարդ Շիկահեր, իր «Երեք ահաւոր փորձանք» մասնագիտական ուսումնասիրութեանը մէջ սապէս կ՚ըսէ.
«Ընդհանուր հետազօտում մը ցո՛յց տուած է, թէ չորս այր մարդէ երեքը, երկու կնոջմէ մէկը, քսան տարեկանը թեւակոխած ուսանողներու եօթանասուն առ հարիւրը կը սկսին ու կը վարժին ծխել։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Արձակուրդի շրջանը վերջացաւ, եւ ինչպէս որ կեանքի մէջ ամէն բան սկիզբ մը եւ վե՛րջ մը ունի, ահաւասիկ արձակուրդն ալ սկսաւ եւ վերջացաւ։ Բայց ասիկա ո՛չ վըճ-ռական սկիզբ մը եւ ոչ ալ վերջ մըն է. կեանքի մէջ ո՛չ սկիզբները կը վերջանան եւ ոչ իսկ «վերջ»երը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հաւանաբար չի՛ գտնուիր մէկը՝ որ քաղաքս բնակի եւ պատեհութիւնը ունեցած չըլլայ Կալաթասարայէն մինչեւ Թաքսիմ՝ պարզ պտոյտի մը համար եւ կամ գործի բերմամբ, եւ կամ այն պատճառով, թէ բնակարանը այդ կողմերն է, անցնիլ եւ դիտել իր շուրջը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ո՜րքան հաճելի է եւ տպաւորիչ եկեղեցւոյ մը զանգակին հնչիւնը, սիրելի՜ բարեկամներ։ Անիկա կոչ մը, հրաւէր մըն է խաղաղութեան, հաշտութեան եւ ինքնամփոփման

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ընդհանուր առումով մամուլը եւ յատկապէս օրաթերթը կարեւոր դեր մը եւ տեղ մը կը գրաւէ ընկերութեան մտաւոր կեանքին մէջ եւ պահանջք մըն է, քանի որ մարդ էակին ամենէն բնազդային վարմունքն է հետաքրքրուիլ եւ տեղեկութիւն ստանալ, սորվիլ իր շուրջը պատահած դէպքերէն՝ զինք ուղղակի շահագրգռէ կամ ո՛չ։v

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստորեւ կը շարունակենք «մամուլ»ի մասին խորհրդածել, անշուշտ միշտ յիշելով Վիքթոր Հիւկոյի այն խօսքը, թէ՝ «մամուլը ընկերային աշխարհի լո՛յսն է, եւ ուր որ լոյս կայ, հոն կայ նաեւ Նախախնամութեան մատը»։