Հոգե-մտաւոր

ԳԻՏՈՒԹԻՒՆ ԵՒ ՀԱՒԱՏՔ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ, սկսեալ Ադամէն, Աստուծոյ հասնիլ կը ջանան իրենց գիտութեամբ, արուեստով եւ ստեղծագործութեամբ, եւ մինչեւ այսօր անոնց «յաջողութիւն»ը կը նմանի ճամբորդի մը՝ որուն առջեւ կ՚երկարի մէկ միլիոն մղոն ճամբայ մը եւ որուն վրայէն միայն տասը քայլ յառաջացած է ան։

ԴԱՆԻԷԼԵԱՆ ԳԻՐԵՐ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Եւրոպացի հայագէտներ եւ հմուտ հայ բանասէրներ ընդարձակ եւ խղճամիտ ուսումնասիրութիւններէ ետք հասած են այն եզրակացութեան թէ՝ հայ ժողովուրդը քրիստոնէութենէն առաջ առանձին գիրեր ունեցած է։ Այս ուսումնասիրութեան համաձայն այդ գիրերը հետեւեալները յայտնուած են. ա, բ, գ, դ, ե, զ, թ, լ, խ, կ, մ, յ, ն, շ, ո, պ, ս, վ, տ, ր, ց, ք. որ քսաներկու են։

ՀԱՒԱՏԱՐՄՈՒԹԻՒՆ ԽՕՍՔԻՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աստուածաշունչը Աստուծոյ խօսքն է եւ երբ այդ գրի առնուած է իբր «Սուրբ Աւանդութիւն» Սուրբ Հոգիին ներշնչումով, կը լուսաւորէ ճշմարտութիւնը։
Ան կը պահպանէ Յիսուս Քրիստոսէն եւ Սուրբ Հոգիէն առաքեալներուն յանձնուած Աստուծոյ խօսքը։

ԲԱՐԵԿԱՄՈՒԹԻՒՆ ԵՒ ՍԷՐ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ողջախոհութեան առաքինութիւնը կը ծաղկի բարեկամութեան մէջ։ Ողջախոհութիւնը կ՚արտայայտուի մանաւանդ բարեկամութեան մէջ՝ մերձաւորին հետ։ Նոյն սեռին կամ տարբեր սեռի անձերու միջեւ մշակուած բարեկամութիւնը բոլորին համար մեծ բարիք մը կը հանդիսանայ եւ ան կ՚առաջնորդէ «հոգեւոր հաղորդութեան»։

ՆԵՐՍԷՍ ԼԱՄԲՐՈՆԱՑԻ (1154-1199)

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բազմավաստակ մատենագրի պայծառ կերպարը՝ Ներսէս Լամբրոնացի, որուն անունը սերտ կերպով կապուած է Սկեւռայի պատմական վանքին հետ։ Ան 12-րդ դարու նշանաւոր պերճախօս-ճարտարաբան եւ գրական փայլուն մշակն է՝ հայ եկեղեցական պատմութեան գլխաւոր դէմքերէն մէկը։

ՄԱՐԴԻԿ ՉԵՆ ՓՈԽՈՒԻՐ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ որքան որ արտաքնապէս փոխուած կ՚երեւին, էապէս երբեք չեն փոխուիր։ Արդարեւ մարդը իր ստեղծումէն ի վեր երեւութապէս մեծ փոփոխութիւններու է երթարկուած, հետզհետէ բարեփոխուած, նախկին մարդուն նկատմամբ արտաքնապէս, ապրած շրջանին համաձայն «արդի մարդ» է եղած։

ԲՆՈՒԹԻՒՆԸ ԴԻՏԵԼ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ ընդհանրապէս անտարբեր կը գտնուին բնութեան պարզած հիանալի՜ տեսարանները, գեղեցկութիւնները դիտելու եւ զանոնք վայելելու, եւ կը նախընտրեն իրենց աչերը կառչած պահել «պատկերացիր գործիք»ին՝ հեռուստատեսիլին, դիտելու համար մարդոց բեմադրած զանազան «տեսարան»ները։

ԿՌԻՒԸ ԱՄԷՆ ԻՆՉ ԿԸ ՔԱՆԴԷ

​ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կռիւը, դժբախտաբար, մարդկային կեանքի անբաժան եւ սովորական մէկ երեւոյթն է։ Կռիւը երբ կը վերածուի մանաւանդ իրար հարուածելու աստիճանին, ահաւասիկ կ՚ըլլայ քանդիչ արարք մը, որ մարդուն ո՛չ բանականութեան եւ ոչ ալ «մարդ» կոչումին կը պատշաճի։

Էջեր