ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տակաւին հազիւ տասներկու-տասներեք տարեկան էի, երբ առաջին անգամ ձեռքս առի Ինտրայի «Ներաշխարհ»ը եւ փորձեցի կարդալ։ Անշուշտ եւ, բնականաբար, ընթերցումս կէս մնաց. աշխատութեան առաջին մի քանի տողերը լաւապէս հասկնալու համար փորձեցի մի քանի անգամ դարձեալ կարդալ, սակայն այնպէս ալ անհասկնալի մնաց:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքի նեղութիւններ, դժուարութիւններ թող չվախցնեն մեզ՝ վաղը նոր կեանք մը պիտի սկսի։ Ուստի, անցեալի սխալները մէկ կողմ դնենք եւ նորէն սկսինք։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Գրականութեան մէջ նշուած չէ, սակայն, աւելի քան երբեք վստահ ենք, որ աշխարհահռչակ գրող ու բանաստեղծ Օսքար Ուայլտ այս տողերը գրի առած ժամանակ աչքի առջեւ ունէր հայ ժողովուրդը. «Կան մարդիկ, որոնք այնքան կը սիրեն իրենց անունը, որ պատրաստ են ամէն ինչի՝ զայն անմահացնելու համար»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բնութիւնը՝ Արարչագործութեան ծրագրին գործադրութեան տարածքն է։ Աստուած, ստեղծելու համար նախապէս գոյութիւն ունեցող ո՛չ մէկ բանի եւ ո՛չ մէկ օգնութեան կարիքը ունի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եթէ քիչ թէ շատ գրականութեան ու հայ մամուլին մօտ էք, վստահաբար լսած էք Սիրան Սեզա անունը, սակայն վստահ ենք, որ մեր հայ ժողովուրդի զաւակներէն շա՜տ շատեր լսած չէ անունը այս կնոջ՝ որ եղաւ հայ կնոջ արժէքը մեծարող նախաշաւիղներէն մին եւ հակառակ ժամանակի պահանջներուն եւ մտածելակերպին՝ երկար տարիներ հրատարակեց «Երիտասարդ Հայուհի» հանդէսը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Սուտը կը կայանայ սխալ բան մը ըսելու մէջ, խաբելու դիտաւորութեամբ», կ՚ըսէ Սուրբ Օգոստինոս Աւրելիոս։ Բայց, հարցը սա է, որ արդեօք ճշմարտութիւն մը պակաս ըսելն ալ սո՞ւտ խօսիլ է, թէ ո՛չ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Որպէս գրասէրներ, վստահաբար, բազմաթի՜ւ բաներ լսած եւ կամ գուցէ կարդացած էք Աղեղեանական ուղղագրութեան մասին, որ հայ ժողովուրդին հրամցուեցաւ որպէս «բարիք» եւ «բարեփոխութիւն», սակայն, իրականութիւնը տարբեր էր ներկայացուածէն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Վախը՝ մարդկային կեանքին ամենէն ազդու եւ տիրապետող զգացո՛ւմն է, եւ սկզբնական վախը՝ մահուան վախն է, վախը՝ կորսնցնելու եւ կորսուելու։ Ընդհանրապէս չարին անդոհը ստելութիւն եւ խորշանք կը պատճառէ, գալիք չարիքն ալ՝ վա՛խ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի շաբաթներ առաջ տեղի ունեցած մեր նշանախօսութեան առթիւ շատերու շնորհաւորանքը ստացանք։ Անշուշտ, շնորհաւորողներուն թիւը շա՜տ շատ էր, սակայն, կար միայն մէկ հոգի՝ որ կեղծանունով փորձած էր «քննադատել» այդ մէկը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Նոր կտակարանին չորս աւետարանները այլ եւ այլ տեղեր գրուած, առաքեալներու նամակները իրարմէ զատուած եւ հեռու քաղաքներու եկեղեցիներու ղրկուած ըլլալով բաւական ժամանակ անցաւ, մինչեւ որ այն գրուածներուն ամէնը ժողվուելով մէկ գիրք եղաւ։
