Հոգե-մտաւոր

Ս. ՆԵՐՍԷՍ Դ ՇՆՈՐՀԱԼԻ (ԿԼԱՅԵՑԻ. 1166-1173)

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սուրբ Ներսէս Դ Շնորհալի, Ամենայն Հայոց Հայրապետութեան Աթոռի 64-րդ հայրապետն է։ 1166 թուականին երբ Շնորհալին Հռոմկլայ դարձաւ, Գրիգոր Պահլաւունին կրկին առաջարկեց անոր կաթողիկոսութիւնը, եւ անմիջապէս եպիսկոպոսներ եւ վանականներ հրաւիրեց եւ իր որոշումը անոնց յայտնեց։

ԲԱՐՈՅԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆԸ ԵՒ ՉԱՐԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յաճախ կը հարցուի.- Եթէ Աստուած՝ բարեկարգ եւ բարի աշխարհին Արարիչը, Իր բոլոր արարածներուն Նախախնամն է, ապա ուրեմն ի՞նչու համար «չար»ը գոյութիւն ունի։
Նոյնքան ստիպեցուցիչ որքան անխուսափելի, նոյնքան կսկծալի որքան խորհրդաւոր այս հարցումին ո՛չ մէկ աճապարուած պատասխան բաւարար է։

ՎԱԽԻ ԶԳԱՑՈՒՄԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ իր կեանքին մէջ առաջին անգամ ե՞րբ կ՚ունենայ վախի զգացումը։ Ասիկա կախում ունի ծնողքին զինք խնամելու եղանակէն։ Այս իմաստով վախը ստացական զգացում մըն է։

«ՈՂՋՈՅՆ ԱՄԵՆՔԻՆ» ՈՂՋՈՅՆ «ԺԱՄԱՆԱԿ»ԻՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ահաւասիկ, տարի մը եւս անցաւ, եւ ԺԱՄԱՆԱԿ-ի կեանքին վրայ բարդուեցաւ տարի մը եւս։
Ընդհանրապէս կ՚ըսուի, որ կարեւորը երկար ապրիլը չէ, այլ՝ լաւ եւ արդիւնաբեր ապրիլը։

«Ա. Բ. Գ.»Ի ԴԱՍԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Թարգմանչաց տօնը այս տարի ալ տօնուեցաւ եւ աւարտեցաւ։ Տօնը այս տարուան համար վերջացաւ թէեւ, բայց Թարգմանչաց ոգին կը շարունակէ եւ պէ՛տք է շարունակէ տիրապետել մեր ամբողջ կեանքի տեւողութեան։

ԱՐԴԱ՛Ր ԸԼԼԱԼ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեքենայ մը արդիւնաւորութեամբ կարենալ գործելու համար նախ պէտք է իւղել իր անիւները, եւ յետոյ շարել անոր զսպանակը։ Առանց խնամելու ոչ մէկ մեքենայ կրնայ արդիւնաւորապէս շարժիլ եւ աշխատիլ, քանի որ մարդ ի՛նչ որ տայ մեքենային, ան իրեն տրուածին համեմատութեամբ կ՚աշխատի։

ՍԻՐՈՅ ՔԱՂՑՐՈՒԹԻՒՆԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սիրոյ մասին շատ խօսուած, մեկնաբանութիւններ եւ խորհրդածութիւններ են կատարուած դարերու ընթացքին։ Զոր օրինակ, ըսուած է որ սէրը, մարդուն յայտնի էութեան մը, իրի մը եւ կամ տիեզերական արժէքի մը ուղղուիլը եւ անոր կապուիլը ապահովող բարոյական կապ մը՝ զգացում մըն է։

ՏԵՍԱԾՈՎԸ ԴԱՏԵԼ ԵՒ ՈՐՈՇԵԼ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ինչո՞ւ եղբօրդ աչքին մէջ գտնուող շիւղը կը տեսնես, բայց քու աչքիդ գերանը չես նշմարեր… Նախ քու աչքիդ մէջէն գերանը հանէ, որպէսզի յստակ տեսնելով՝ կարենաս եղբօրդ աչքէն շիւղը հանել» (ՂՈՒԿ. Զ 41-42)։

Էջեր