ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հոգեւոր բաներու վրայ խօսելու ժամանակ մարդիկ ընդհանրապէս կը գործածեն վերաբանութիւն կամ նմանութիւն։ Մտքի եւ մտաւոր գործողութիւններու վերբերեալ գաղափարներ, ըմբռնումներ այս կերպով միայն կրնան բացատրուիլ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Շատ մը գիրքերու մէջ Կոմիտաս Վարդապետի 1915-ի աքսորէն ողջ դուրս գալը բնորոշած են որպէս «փրկութիւն», սակայն, ինչքան ալ երեւոյթին մէջ հակասական թուի, շատ մը մտաւորականներ իրենց աշխատութիւններուն մէջ Կոմիտասի մահը ո՛չ թէ որպէս դժբախտութիւն, այլ «փրկութիւն» որակած են. շատ աւելի երանելի պիտի ըլլար, որ Կոմիտաս այդ աքսորի ընթացքին իր կեանքը կորսնցնէր՝ քան «փրկուէր»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Տանիքիս պահպարանը թող խաչիդ ձեւը ըլլայ. աչքիս նայուածքին դէմ թող փրկական չարչարանքներուն խորհուրդը դրուի…». (Սուրբ Գրիգոր Նարեկացիի Աղօթամատեանէն՝ Բան ՂԱ)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր մեծանուն հանճարին՝ Կոմիտաս Վարդապետի ծննդեան 156 ամեակն է. ԺԱՄԱՆԱԿ-ի էջերուն մէջ նախօրօք բազմիցս խօսած ենք Կոմիտաս Վարդապետի մասին, սակայն կը հաւատանք, որ մեր ժողովուրդը քիչ բան գիտէ Կոմիտաս Վարդապետի մասին՝ չըսելու համար գրեթէ ոչինչ գիտէ.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Կեանքս քու ձե՛ռքդ է միշտ եւ սուրբ Խաչիդ կապած եմ յոյսս, ո՜վ երկնաւոր Թագաւոր, Քու սուրբերուդ բազմութիւնը բարեխօս ունիմ ինծի, դուն՝ որ ներողամիտ ես բոլորի հանդէպ՝ մի՛ մերժեր զիս որ քեզի ապաւինած եմ, այլ պատուական սուրբ Խաչովդ՝ խաղաղութեան մէջ պահէ զիս».
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր օրերուն մարդիկ զարգացած երկիրներու շարքին կը դասեն Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներն ու եւրոպական երկիրները, սակայն կը հաւատանք, որ ժամանակ մը ետք՝ գուցէ դարեր ետք Միջին Արեւելքի ու Ասիոյ մէջ գտնուող երկիրները շատ աւելի զարգացածի դիրքին մէջ պիտի յայտնուինք՝ քան Ամերիկան ու Եւրոպան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բուսականութիւն ձեռք բերելու համար անհրաժեշտ է հունտը եւ ցանքը։ Բուսականութեան աճումին ուժը կը հայթայթէ հողը. արդարեւ, բոյսը այնքան արագ եւ զօրաւոր կը բուսնի եւ կ՚աճի՝ որքան առատ եւ ուժաւոր է աւիշը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Քաղաքականութեան մասին գրելէ կը խուսափիմ, որովհետեւ կը հաւատամ, որ այդ մէկը մեր՝ մահկանացուներուս հասկնալիք բանը չէ, որովհետեւ իրականութեան մէջ այդտեղ այդքան ալ հասկնալու բան մը չկայ. պիտի ըլլայ այն՝ ինչ նախապէս որոշուած է. մնացածը պարզապէս ցուցադրութեան բաժինն է՝ բեմականացումը անյաջող թատերգութեան մը, որուն ծախսը ժողովուրդը ի՛նք կը հոգայ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սուրբ Օգոստինոս Աւրելիոս, իր «Confessiones»ին մէջ սապէս կ՚ըսէ. «Կը կարծէի, թէ ժուժկալութիւնը կախում ունէր իմ չունեցած սեփական ուժերէս…։ Եւ ես այնքան յիմար էի, որ չէի գիտեր, թէ ո՛չ ոք կրնայ ըլլալ ժուժկալ, եթէ Դո՛ւն զայն չտաս անոր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աստուծոյ կողմէ մարդուն տրուած մեծագոյն պարգեւը՝ ի տարբերութիւն միւս ստեղծուածներուն՝ բանականութիւնն է. սակայն, չես գիտեր ինչո՞ւ, մարդ արարած կը զլանայ այդ բանականութիւնը ի գործ դնել եւ յաճախ կը նմանի այն ստեղծուածներուն՝ որոնք բնազդով կը գործեն:
