Արխիւ

Պատրիարքական Աթոռին շուրջ ծագած տագնապը կ՚ուղղորդուի ծով հարցականներով, որոնք կը խորացնեն անորոշութիւնը եւ խոր մտահոգութիւնը:
Տ. Արամ Արք. Աթէշեանի համոզմամբ, պէտք է խուսափիլ Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետը տեղական վէճերու ներքաշելէ: Ժամադրութեան համար միշտ սպասում:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մա­ղա­քիա Ար­քե­պիս­կո­պոս Օր­մա­նեան, 16 Յու­լիս 1913 թուա­կա­նի՝ «Քա­հա­նա­յից լսա­րան»ի իր դա­սա­խօ­սու­թեան ըն­թաց­քին, «Հայ Ե­կե­ղե­ցին ինք իր մէջ. Բա­րե­կար­գու­թիւ­նը ի՞նչ ուղ­ղու­թեամբ պէտք է ըլ­լայ» նիւ­թով, ի մէջ այ­լոց կ՚ը­սէ, թէ՝ ծէ­սե­րու եր­կա­րու­թեան եւ կա­նոն­նե­րու խստու­թեան առ­թիւ, պէտք է ըն­դու­նիլ որ Հայ Ե­կե­ղե­ցին քա­ղա­քա­կան պատ­ճա­ռով հար­կադ­րուեր է եր­բեմն տե­ղի տալ շատ մը պատ­շա­ճու­թիւն­նե­րու։

Լոս Անճելըսի «Ասպարէզ» օրաթեր­թին մէջ կը կար­դանք.-
Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Ազ­գա­յին ազ­գագ­րա­կան կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու հա­մախմ­բու­մը հրա­պա­րա­կած է 2017-ի «Է­լիս Այ­լընտ» պա­տուոյ շքան­շա­նին ար­ժա­նա­ցող­նե­րուն ա­նուն­նե­րը, ո­րոնց մէջ կան եօթ հա­յեր:

Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թեան ծա­ռա­յու­թիւ­նը ե­րէկ տե­ղե­կա­ցուց, թէ ձեր­բա­կա­լուած է Սա­մուէլ Պա­պա­յեան, որ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի նախ­կին պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րար­նե­րէն մին է ու ար­ժա­նա­ցած՝ Ար­ցա­խի հե­րո­սի կոչ­ման։ Ան ձեր­բա­կա­լուած է մաք­սա­նենգ ճա­նա­պար­հով, Վրաս­տա­նի վրա­յով Հա­յաս­տան «Իկ­լա» տե­սա­կի զե­նի­թա-հրթի­ռա­յին հա­մա­լիր փո­խադ­րե­լու հար­ցին շուրջ յա­րու­ցուած քրէա­կան գոր­ծի ծի­րէն ներս։

Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան Ա­պու Տա­պիի մէջ ե­րէկ հան­դի­պում մը ու­նե­ցաւ Ա­րա­բա­կան Միա­ցեալ Է­մի­րու­թիւն­նե­րու Փոխ-նա­խա­գահ ու վար­չա­պետ, պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րար, Տու­պա­յիի կա­ռա­վա­րիչ Շէյխ Մու­համ­մէտ Պին Ռա­շիտ Էլ Մաք­տու­մի հետ։ Այս առ­թիւ Սերժ Սարգ­սեան մատ­նան­շեց, որ խոս­տմ­­նա­լից հու­նով կ՚ըն­թա­նան կող­մե­րու մի­ջեւ ձեռք բե­րուած պայ­մա­նա­ւո­րուա­ծու­թիւն­նե­րու հի­ման վրայ ի­րա­կա­նա­ցուող ձեռ­նարկ­նե­րը։

Յայտ­նի դե­րա­սա­նու­հի Ա­նի Ի­փեք­քա­յա նա­խըն­թաց օր զրոյ­ցի մը մաս­նակ­ցե­ցաւ Գալ­ֆաեան Տան սա­նե­րուն հետ։ Ան վար­ժա­րան այ­ցե­լեց ըն­դա­ռա­ջե­լով տնօ­րէ­նու­թեան հրա­ւէ­րին։ Իր ներ­կա­յու­թիւ­նը մեծ խան­դա­վա­ռու­թիւն ստեղ­ծեց դպրո­ցէն ներս։

Ե­րէկ, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Ֆէ­րի­գիւ­ղի Մէ­րա­մէթ­ճեան վար­ժա­րա­նի 8-րդ դա­սա­րա­նէն խումբ մը ա­շա­կերտ­ներ։ Հա­յե­րէ­նի փոր­ձա­ռու ու նուի­րեալ ու­սուց­չու­հի Հե­րա Իս­քեն­տէ­րօղ­լուի ու­ղեկ­ցու­թեամբ ա­նոնք այ­ցե­լե­ցին խմբագ­րա­տունս։

Դէ­պի Ֆին­լան­տիա կա­տա­րած մի­ջե­կե­ղե­ցա­կան այ­ցե­լու­թեան ծի­րէն ներս, Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը հան­դի­պում մը ու­նե­ցաւ Քա­րե­լիա­յի եւ Հա­մայն Ֆին­լան­տիոյ Ար­քե­պիս­կո­պոս, Ֆին­լան­տիոյ Ուղ­ղա­փառ Ե­կե­ղեց­ւոյ Պետ Լէո­յի հետ։ Քուո­փիոյ քա­ղա­քին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ա­նոնց եղ­բայ­րա­կան հան­դի­պու­մը։ Տեղ­ւոյն Ուղ­ղա­փառ Ե­կե­ղեց­ւոյ կեդ­րո­նը եւ յա­րա­կից թան­գա­րա­նը այ­ցե­լե­լէ վերջ եր­կու ե­կե­ղե­ցի­նե­րու պե­տե­րը հա­մա­տեղ ա­ղօթ­քի մը մաս­նակ­ցե­ցան Նոր Վա­լաան վա­նա­կան հա­մա­լի­րէն ներս։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Չեմ գի­տեր՝ զա­ւեշ­տա­լի՞ է, թէ՝ զար­մա­նա­լի... Այ­սօր մեր բա­կին մէջ հա­ւա­քուած էին մեծ թի­ւով մար­դիկ եւ կը քա­րո­զէին հա­մայ­նա­վա­րա­կան կար­գե­րուն վե­րա­դար­ձը Հա­յաս­տա­նի մէջ: Նոյ­նիսկ պաս­տառ բռնած էին եւ գրքոյկ­ներ բազ­մա­ցու­ցած ի­րենց հա­մո­զում­նե­րուն մա­սին, բայց գիր­քե­րը զգու­շու­թեամբ կը բաժ­նէին, ա­մէն մար­դու չէին տար, նախ կը ծա­նօ­թա­նա­յին դի­մա­ցի­նին հետ, կը զրու­ցէին, ով ըլ­լա­լը կը պար­զէին եւ յե­տոյ կը փո­խան­ցէին ի­րենց ծրա­գի­րը: Ես կը կար­ծէի, որ այդ մար­դի­կը չկան այ­լեւս: