«ՈՐՈՎՀԵՏԵՒ ՈՒՐ ՈՐ Է ՁԵՐ ՀԱՐՍՏՈՒԹԻՒՆԸ՝ ՀՈՆ Կ՚ԸԼԼԱՅ ՆԱԵՒ ՁԵՐ ՍԻՐՏԸ» (ՂԿ 12,34)
ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ
Որքա՜ն սրտագրաւ նոյնքան ալ պատգամաշեշտ սա խօսքը, հեղ մը եւս կու գայ մեր ուշքը, աշխարհիկ հրապոյրներով գերեվարուած մեր սիրտերը հրաւիրելու դէպի ինքնագիտակցութիւն եւ ինքնազգաստացում։ Խօսք մը, որ դարերու ընթացքին խօսեցաւ կարկամեալ հոգիներու՝ անոնց ողջ էութիւնը յեղաշրջելով։ Խօսք մը, որ բազում աշխարհակեդրոն սիրտեր փոխակերպեց աստուածակեդրոն սիրտերու։