Ընկերա-մշակութային

«ՈՐՈՎՀԵՏԵՒ ՈՒՐ ՈՐ Է ՁԵՐ ՀԱՐՍՏՈՒԹԻՒՆԸ՝ ՀՈՆ Կ՚ԸԼԼԱՅ ՆԱԵՒ ՁԵՐ ՍԻՐՏԸ» (ՂԿ 12,34)

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

Որքա՜ն սրտագրաւ նոյնքան ալ պատգամաշեշտ սա խօսքը, հեղ մը եւս կու գայ մեր ուշքը, աշխարհիկ հրապոյրներով գերեվարուած մեր սիրտերը հրաւիրելու դէպի ինքնագիտակցութիւն եւ ինքնազգաստացում։ Խօսք մը, որ դարերու ընթացքին խօսեցաւ կարկամեալ հոգիներու՝ անոնց ողջ էութիւնը յեղաշրջելով։ Խօսք մը, որ բազում աշխարհակեդրոն սիրտեր փոխակերպեց աստուածակեդրոն սիրտերու։

«ՍՓԻՒՌՔԱՀԱՅ ԿԵԱՆՔԵՐ՝ ԻՆՉՊԷՍ ՈՐ ՏԵՍԱՅ»

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանի Սփիւռքի նախարարութեան մէջ, տեղի ունեցաւ Արաբական ծոցի երկիրներու Աստուածաշնչեան ընկերութեան ընդհանուր քարտուղար, աստուածաբանութեան տոքթոր, գրող, հրապարակախօս Հրայր Ճէպէճեանի «Սփիւռքահայ կեանքեր՝ ինչպէս որ տեսայ» գիրքին շնորհանդէսը:

 

տօնավաճառին…

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ա­շու­նը Ար­ցա­խի մէջ իւ­րօ­րի­նակ է իր գոյ­նե­րով, բնու­թեամբ եւ առ­հա­սա­րակ՝ գա­լուս­տով։ 
Ար­ցա­խի մէջ աշ­նան բնու­թիւ­նը իւր զար­մա­նահ­րաշ գոյ­նե­րը կը տա­րա­ծէ ա­մէ­նուր։

ՆՇԱՆԱՒՈՐ ՀՌԵՏՈՐԸ ԵՒ ՀԱՅՐԸ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Նոյեմբերի 1-ին Հայ Առաքելական Եկեղեցին կը տօնէ Ս. Յովհան Ոսկեբերանի յիշատակի օրը: Ս. Յովհան Ոսկեբերանի յիշատակը տարին երկու անգամ կը տօնուի. նախ՝ Տասներկու վարդապետներուն հետ՝ Խաչվերացի Զ. կիրակիին յաջորդող շաբաթ օրը, ապա առանձին՝ Խաչվերացի Է. կիրակիին յաջորդող հինգշաբթի օրը:

ՔԱՀԱՆԱՅԻՑ ՀԱՄԱԳՈՒՄԱՐ ՀԻՒՍԻՍԱՅԻՆ ԱՄԵՐԻԿԱՅԻ ԱՐԵՒՄՏԵԱՆ ԹԵՄԷՆ ՆԵՐՍ

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

«Իւրաքանչիւր հոգեւորական իր կեանքը ի սպաս կը դնէ Եկեղեցւոյ ծառայութեան, երբ ներքին ձայն մը զինք կը կանչէ: Այդ ձայնը կոչումն է, հաւատքի զգացողութեան գերագոյն պահը, երբ քրիստոնեայ մարդը իր մէջ նոյնքան զօրեղ կը զգայ ծառայելու զգացումը եւ կը հետեւի Քրիստոսի հրաւէրին, երբ Ան կը պատգամէ, «Վերցուր խաչը եւ հետեւէ ինծի» (Յովնան Սրբազան):

ԿՐՕՆՔԸ ԵՒ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԵԹԱՆՈՍԱԿԱՆ ՀԱՒԱՏՔԸ (Ա .)

Աշ­խա­տա­սի­րեց՝
Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Կրօնքը իբրեւ կարեւորագոյն մասը մարդկային էութեան, արթնցաւ այն օրէն, երբ մարդ արարածը զգաց, որ կապ մը կը զօդէր իր ոգին թէ՛ աշխարհի եւ թէ միանգամայն իր վրայ իշխող այն խորհրդաւոր ոգիին հետ, որ արարիչն էր ամբողջ տիեզերքին։

Ա­մե­րի­կեան Բար­քեր

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Ամերիկայի մէջ, եւ հաւանաբար ալ այլուր, սովորութիւն դարձած է, որ երկրորդական վարժարաններու ամավերջի հանդէսներուն՝ հրաժեշտի ուղերձը կարդայ դասարանի առաջնութիւնը շահող աշակերտը, որ կը կոչուի Valedictorian։

ՍՐԲՈՅՆ ՅՈՎ­ՀԱՆ­ՆՈՒ ՈՍ­ԿԵ­ԲԵ­ՐԱ­ՆԻ՝ ԿՈՍ­ՏԱՆԴ­ՆՈՒՊՈԼ­ՍՈՅ ԱՐ­ՔԵ­ՊԻՍ­ԿՈ­ՊՈ­ՍԻ ՀԱ­ՏԸՆ­ՏԻՐ ԳԻՐՔ ԵՒ ՃԱՌՔ ԵՒ ՆԵՐ­ԲՈ­ՂԵԱՆՔ

Գրա­բա­րէ աշ­խար­հա­բա­րի վե­րա­ծեց՝
Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Գ) Եւ արդ, ծառայակիցներէն ո՞վ, ո՞վ գովենք։ Ո՛չ ուրիշը, այլ մեր բոլոր եւ մեր միջոցով՝ տիեզերքի վարդապետը (Անտիոքի Փլաբիանոս Եպիսկոպոսը), որովհետեւ ինչպէս որ ան ինքը դաստիարակեց ձեզ, որ մինչեւ մահ հաստատուն մնաք ճշմարտութեան մէջ, այդպէս ալ դուք միւսներուն սորվեցուցէք՝ այս կեանքէն աւելի շուտ հրաժարիլ, քան՝ բարեպաշտութենէն։

Էջեր