Ընկերա-մշակութային

ԱՇԽԱՐՀԻ ԱՌԱՋԻՆ ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ԱՐՏԱԴՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐԸ. ԴԻՑԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Հասարակութեան մը մշակոյթը կարելի է հասկնալ անոր գրաւոր եւ բանաւոր գրականութենէն։ Լեզուն մտքի արտացոլումն է որպէս մշակոյթի կրողը: Ամենաընդհանուր ձեւակերպմամբ՝ մշակոյթը կը կազմէ մեր մտածումները, գործողութիւնները, համոզումները եւ արտայայտութիւնները:

«ԱՐԱՄԵԱՆ» ՏԱՌԱՏԵՍԱԿԸ՝ 170 ՏԱՐԵԿԱՆ - ՊՈԼԻՍԷՆ ՓԱՐԻԶ ԵՒ ՀԱՄԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ՃԱՆԱՉՈՒՄ

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայ տպագրութեան պատմութիւնը անհնար է պատկերացնել առանց տառատեսակներու։ Հայ առաջին տպագրիչ Յակոբ Մեղապարտի եւ անոր հետեւորդներու հիմնած գործը բաւարար չէր հայ տպագրութեան պատմութիւնը կատարելագործելու համար։ 

ՀԱՒԱՏԱՄՔԸ

ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ

«Գիտցի՛ր հայ ժողովուրդ, որ արժէք ես դու եւ խօսք ունիս ասելու այս նամարդ աշխարհին։ Հիւր ենք այստեղ ու դատ ու դատաստան ունինք։ Երկիր ունինք։

ԵՐԿՈՒ ՀԱԶԱՐ

ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ

Անակնկալ եղաւ հօրս մահը։ Ճիշդ է, քաղցկեղով հիւանդ էր, բայց անոր ընդունած սուղ դեղերով եւ անոնց արձանագրած փայլուն արդիւնքներով՝ «գոնէ հինգ տարի կ՚ապրի», վստահեցուցած էին յոյս ծախող մեր բժիշկները։

ՖՐԱՆՍԱՑԻ ԳՐԱԳԻՏՈՒՀԻՆ՝ ԷՋՄԻԱԾՆԻ ՄԱՍԻՆ (19-ՐԴ ԴԱՐ)

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

1990 թուականին Ֆրանսայի Մոնտիոնեան գրական մրցանակին կ՚արժանանայ անցեալ դարասկիզբին գրուած գիրք մը՝ «Ճանապարհորդութիւն Սեն Փեթերսպուրկէն Արարատ՝ 1899-ին» խորագրով: 

ԱՆՀԵՏԱՑՈՂՆԵՐԸ

ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ

Դեռ մանուկ էի, Հալէպի մեր տան դուռին զանգը ամէն առտու նոյն ժամուն կը հնչէր։ Մայրս, այցելուին ով ըլլալը գիտնալուն համար, առանց շտապելու, կաթսայ մը առած կ՚երթար, դուռը կը բանար, կաթսան երկարելով՝ «մէկ քիլօ» կ՚ըսէր կաթնավաճառ Ապու Աշրաֆին։

ԿՈՄԻՏԱՍԻ ԴԱՍԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆԸ՝ ՊՈԼՍՈՅ ԷՍԱԵԱՆ ՎԱՐԺԱՐԱՆԻՆ ՄԷՋ. 1911

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

1911 թուականի ամրան Կոմիտաս Վարդապետ դասախօսութիւն մը կ՚ունենայ Էսաեան վարժարանին մէջ, Բերա: Ան կը խօսի պարի մասին՝ կարեւորելով պարը հայ մանուկի կեանքին մէջ:

ԵՂԻԱ ՏԷՄԻՐՃԻՊԱՇԵԱՆ (1851- 1908)

Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Կը շարունակենք ներկայացնել Եղիա Տէմիրճիպաշեանի գրական վաստակէն հատուածներ:
Պոլսոյ «Հայրենիք»ի 12 յունուար 1892-ի թիւին մէջ «Եկեղեցին ամենուսն է» խորագրով գրութիւն մը ունի, որ այնքան այժմէական է, երբ ներկայ ժամանակներուն յաճախակի կերպով ականատես կը դառնանք, թէ ինչպէս հարուստներ, այլ խօսքով լաւ կամ շա՜տ դրամ ունեցողներ, կը յաւակնին կարծել, թէ եկեղեցին իրենց սեփականութիւնն է, կամ եկեղեցւոյ տէրը իրենք են:

Էջեր