ՆԱՅԻՐՈՒՀԻՆ…
ԱՆՈՅՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Մութ էր եւ ցուրտ…
Ոչ արեւ կար եւ ոչ լուսին…
Յայտնի չէր ցերեկ էր թէ գիշեր…
Լռութիւն, լռութիւն, լռութիւն…
Եւ այս համատարած լռութեան մէջ լսուեցաւ, քարի վրայ նստած, փոքրիկ աղջկան մը մեղմ հեծկլտոցը, որ շուտով փոխուեցաւ լացի…