Հարթակ

ՏՔԹ. ԿԱՐ­ՊԻՍ ՀԱՐ­ՊՈ­ՅԵԱՆ

Բնա­կան պայ­ման­նե­րու մէջ ու­ղե­ղը գան­կին մէջ կը մնայ ան­շարժ: Ան կը շար­ժի ար­տա­քին հա­րուա­ծի մը պատ­ճա­ռով. այլ խօս­քով, ան կը ցնցուի եւ տե­ղի կ՚ու­նե­նայ ու­ղե­ղա­յին անբ­նա­կան գոր­ծու­նէու­թիւն: Ու­ղե­ղի այս շար­ժու­մը կամ ցնցու­մը կը կո­չուի «ու­ղե­ղացն­ցում» (concussion):

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Կո­տայ­քի մարզ, Ա­ղուե­րան, լեռ­նե­րուն գա­գաթ­նե­րով շրջա­պա­տուած գողտ­րիկ, իւ­րա­յա­տուկ գե­ղեց­կու­թեամբ վայր մը: Ձիւ­նը սպի­տակ քօ­ղով հար­սի պէս շող­շո­ղուն զգեստ­ներ հագ­ցու­ցած է գա­գաթ­նե­րուն, ա­րեւն ալ կը զմայ­լի կար­ծես ու իր ժպի­տով ա­նոնց փայլ­քին շո­ղը կը կրկնա­պատ­կէ:

ԳԷՈՐԳ ՄԱ­ՆՈ­ՅԵԱՆ

Իր ար­տա­սո­վոր պաշ­տօ­նա­վա­րու­թեան ա­ռա­ջին մէկ ամ­սուան ըն­թաց­քին նա­խա­գահ Տա­նըլտ Թրամփ ցոյց տուաւ, որ ոչ միայն իբ­րեւ նա­խա­գա­հու­թեան թեկ­նա­ծու կա­րե­ւո­րու­թիւն չի տար ի­րա­կա­նու­թեանց, այլ պատ­րաստ է իր շա­հե­րուն չյար­մա­րող ճշմար­տու­թեանց դէմ պայ­քա­րը շա­րու­նա­կե­լու՝ Սպի­տակ տու­նէն եւս:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Հայ ժո­ղո­վուր­դի մշա­կու­թա­յին կեն­սու­նա­կու­թեան եւ ազ­գա­յին տա­ղան­դին ա­մենէն խօ­սուն վկան է հայ թատ­րո­նը, ո­րուն ար­ժա­նա­ւոր հսկա­նե­րէն Մար­տի­րոս Մնա­կեա­նի (1837-1920) մա­հուան 97-րդ տա­րե­լի­ցը կ՚ո­գե­կո­չենք Փետ­րուար 22-ին:

Ար­դէն սկսաւ Մեծ պահ­քը: Այդ շրջա­նը կը տե­ւէ 48 օր՝ Բուն բա­րե­կեն­դա­նէն մին­չեւ Ս. Յա­րու­թեան (Ս. Զատ­կի) տօ­նի նա­խօ­րէն: Պահ­քի շրջա­նին կ՚օգ­տա­գոր­ծեն բա­ցա­ռա­պէս բու­սա­կան ծա­գում ու­նե­ցող սննդամ­թերք:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

Կեան­քը ինք­նին գո­յա­մարտ է… սա­կայն երբ հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն մը կը հաս­տա­տուի կ՚ամ­րա­նայ իր հո­ղին վրայ, ու եր­կար ժա­մա­նա­կա­մի­ջո­ցին յա­րա­բե­րա­կան խա­ղա­ղու­թեան տի­րա­նայ, ժա­մա­նա­կի ըն­թաց­քին կար­ծես կը մոռ­ցուին ար­տա­քին պայ­քար­նե­րը ու կ՚ըն­թա­նայ սո­վո­րա­կան դար­ձած օ­րի­նա­չա­փու­թեան մը վրայ:

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

«Իւ­րա­քան­չիւր օր պէտք է հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թեան օր ըլ­լայ»:
Շատ ան­գամ մար­դիկ ու բա­րե­կամ­ներ հարց տուած են ին­ծի աշ­խա­տան­քա­յին աս­պա­րէ­զիս՝ Աս­տուա­ծա­շուն­չի ըն­կե­րու­թեան եւ Ծո­ցի տա­րած­քաշր­ջա­նի մէջ գոր­ծե­լու կա­րե­լիու­թեան մա­սին, ո­րով­հե­տեւ, եւ հասկ­նա­լի պատ­ճառ­նե­րով, դժուար կ՚ըլ­լայ պատ­կե­րաց­նել, որ իս­լա­մա­կան այս եր­կիր­նե­րը, ո­րոնք ծա­նօթ են նաեւ որ­պէս նոյն այս կրօ­նին հիմ­քը նկա­տուող ոս­տան­ներ, որ­պէս պե­տու­թիւն եւ պե­տա­կա­նու­թիւն, ի­րենց մէջ կրնան ընդգր­կել քրիս­տո­նէա­կան ներ­կա­յու­թիւն:

Բուն բա­րե­կեն­դա­նէն եւ փա­կեալ խո­րա­նէն ան­մի­ջա­պէս ետք ըն­թացք կ՚առ­նէ Մեծ պահ­քը կամ Քա­ռաս­նոր­դա­կան պա­հոց շրջա­նը։
Ար­դա­րեւ, Մեծ պա­հոց շրջա­նը կը կոչուի Մեծ պա­հոց օա­ռաս­նոր­դա­կան պա­հե­ցո­ղու­թեան շրջան եւ կամ ժո­ղովր­դա­յին բա­ցատ­րու­թեամբ Աղ ու հա­ցի շրջան, այն ի­մաս­տով, որ մեր նա­խա­հայ­րե­րը քա­ռա­սուն օ­րե­րու այս շրջա­նը աղ ու հա­ցով կ՚ան­ցը­նէին եւ կամ աղ ու հա­ցով ծո­մը կը լու­ծէին։ 

ՎԱ­ՉԷ ՍԵ­ՄԵՐ­ՃԵԱՆ

Ա­մէն տա­րուան սկիզ­բին բնա­կան հե­տաքրք­րու­թեամբ մը կը պրպտենք գա­լիք օ­րե­րուն տա­րե­դարձ­նե­րուն ո­րա­կը։ 2017 տա­րին մե­զի կը խոս­տա­նայ շարք մը տա­րե­դարձ­ներ՝ ո­րոնց նշու­մը հա­ճե­լի անդ­րա­դարձ­ներ կրնայ ու­նե­նալ տուեալ երկ­րին բնակ­չու­թեան վրայ։ Ա­ռայժմ, հայ­կա­կան ո­չինչ կայ այս տա­րե­դարձ­նե­րուն մէջ, այլ՝ որ­պէս պատ­մու­թեան եւ մշա­կոյ­թի «ու­սա­նող­նե­ր», կ՚ար­ժէ կար­դալ տար­բեր ժո­ղո­վուրդ­նե­րու ան­ցեա­լին կա­պուած դէպ­քե­րուն մա­սին։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Ձկնոր­սը նստած է գե­տա­փին, կող­քը լամբ մը, դոյլ մը, կար­միր հո­ղով լե­ցուն թի­թե­ղեայ տուփ մը, ուր­կէ որ­դե­րը մէկ-մէկ գլուխ կը ցցեն ու կը մխրճուին հո­ղին մէջ, կարթ մը, կե­ռիկ­նե­րու տու­փիկ մը ու իր հա­ցա­մա­նը շա­րուած են: Յար­մար տեղ մը ընտ­րած են ձկնորս բա­րե­կամ­նե­րը ի­րեն հա­մար ու սոր­վե­ցու­ցած, թէ ինչ­պէս պէտք է գոր­ծա­ծէ կար­թը ու այլ անհ­րա­ժեշտ բա­ներ: