Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդը կարելի՞ է նմանցնել գետի մը՝ որ միշտ, անդադար կը հոսի դէպի յառաջ։ Մարդկային մտքի ըմբռնողութեան նեղ սահմաններուն մէջ դժուա՛ր է մարդը նմանցնել գետի մը, որ իր հոսքով յարատեւութեան եւ հաստատակամութեան կատարեալ օրինակ մը՝ տիպա՛ր մըն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ներողութիւնը Աստուծոյ կողմէ թողութիւնն է ժամանակաւոր պատիժին՝ այն մեղքերուն համար, որոնց յանցանքը արդէն ջնջուած է։ Լաւ տրամադրուած հաւատացեալը այս թողութիւնը կ՚ընդունի որոշուած պայմաններով եւ ներգործութեամբ Եկեղեցւոյ, որ փրկչագործութեան իբր մատակարար Քրիստոսի եւ սուրբերուն հատուցումներուն գանձի իր իշխանութեամբ կը բաշխէ եւ կը տնօրինէ։

ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մարդ, քանի որ բանաւորութեամբ օժտուած էակ մըն է, խորհող, մտածող, երեւոյթի մը պատճառներուն եւ նպատակին հետ հետաքրքրուող, միշտ իմաստ մը փնտռող, ան իր մտքին մէջ ունի հարցումներ, որոնք կը զբաղեցնեն իր միտքը։ Հարցումներու շարք մըն է ասիկա, որոնց ամենակարեւորներն են՝ «ինչո՞ւ»ներ, «ինչպէ՞ս»ներ եւ «ի՞նչ»եր…։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ընտանիքը ընկերութիւնը կազմող ամենակարեւոր տարրն է։
Արդարեւ, ընտանիքը անմիջականօրէն կը համապատասխանէ մարդուն բնութեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Համաճարա՛կ մըն է կռիւը, որ ուտիճի մը կամ մանրէի մը պէս կը տարածուի եւ կը վարակէ ո՛չ միայն կռիւին մէջ մասնակցութիւն ունեցողները, այլ նաեւ անոնց մօտ կամ շուրջը գտնուողները։ Աւելի դիւրին է, բնականաբար, խաղաղ մնալ համերաշխ եւ հաշտ շրջանակի, միջավայրի մը մէջ, քան անհամաձայն, աններդաշնակ եւ երկպառակուած հասարակութեան մէջ՝ ուր համերաշխութիւնը կը բացակայի եւ խռովութիւնը կը տիրէ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնութիւնը լեզու մը ունի. իւրայատուկ լեզու մը՝ ո՛ր կը խօսի, կը բացատրէ, ինքզինք կ՚արտայայտէ։
Բնութեան լեզուն երբեմն համր լեզու մըն է, կարծես խորհրդաւոր լռութեան մը մէջէն կը խօսի եւ լռութեան մէջէն շատ բան կ՚ըսէ, ա՛յնքան որ կարելի չէ բարձրաձայն ըսել։ 

Տ. ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Կեանքը անհո՜ւն ժամանակին եւ անսահման միջոցին մէջ շրջան մը, ընթացք մըն է, որ պահանջքը ունի տեւապէս նորոգուելու եւ բարեփոխուելու։ Միօրինակ շարժում մը, ընթացք մը չէ «կեանք» կոչուած ժամանակաշրջանը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեանքի մէջ կան պահեր՝ որ մարդ ինքզինք միս մենակ կը զգայ՝ երեւութապէս, բայց ընկերակցութեամբ Աստուծոյ։ Այս միայնակութիւնը առանց մարդկային ընկերակցութեան միայնակութիւն մըն է, բայց ընկերովի՝ Աստուծոյ։ Միայնակութիւն մը նաեւ՝ ընկերովի մտածումներո՛ւ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աշխարհի եւ մարդուն ծագումին հարցը, առարկան է գիտական բազմաթիւ հետազօտութիւններու, որոնք ճոխացուցած են մեր ճանաչումները տիեզերքի տարիքին եւ տարածքին մասին, կենդանական տեսակներու լինելութեան մասին, մարդուն երեւումին մասին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ իր ստեղծագործութենէն կոչուած է կատարելութեան, բարեփոխութեան եւ միշտ աւելի յառաջդիմութեան։ Մարդ քանի որ ստեղծուած է իր Արարչին՝ Աստուծոյ պատկերով եւ Անոր նմանութեամբ, ուրեմն  պէտք է նմանի Անոր եւ կատարեալ ըլլայ, որովհետեւ Ան կատարեալ է։