Հոգե-մտաւոր

ԸՆՏԱՆԵԿԱՆ ՅԱՐԳԱՆՔԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Պէտք է յստակ տարբերութիւն ըլլայ «յարգանք»ին եւ «հնազանդութեան» միջեւ, որովհետեւ հնազանդութիւնը միշտ չէ, որ ծնունդ կ՚առնէ յարգանքէն. այսօր ժողովուրդը շատ անգամ վախի ազդեցութենէն մղուած է, որ կը հնազանդի ղեկավարներուն:

ՍԿԶԲՆԱԿԱՆ ՎԱԽԸ՝ ՄԱ՛Հ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մահ՝ որուն մասին մտածելն իսկ սարսափ կը պատճառէ մարդուն։ Ան բոլոր վախերուն սկզբնական, հիմնական պատճա՛ռն է։ Հարկ կա՞յ յիշեցնելու, թէ մահը ահաւոր վախ մը եւ ատոր ընկերակցող մտատանջութիւն մը՝ մտահոգութիւն մըն է մանաւանդ անո՛նց՝ որոնց համար հողակոյտէն անդին երկարող յաւիտենականութիւնը մութ, խաւար, մռայլ, ծածուկ, անիմանալի, խորհրդաւոր «հանելուկ» մըն է։

ԸՆՏԱՆԵԿԱՆ ՅԱՐԳԱՆՔԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Նախապէս յօդուածաշարքով մը խօսած էինք ծնողքի մը իր զաւակին հանդէպ ունեցած պարտաւորութիւններուն մասին, խօսած էինք նաեւ, որ ինչպէ՛ս ծնողքի մը վերաբերմունքը իր դրական եւ կամ բացասական ազդեցութիւնը կ՚ունենայ անհատի մը կեանքին մէջ, սակայն, այժմ կ՚ուզենք միւս կողմէն նայիլ եւ խօսիլ զաւակի իր ծնողքին հանդէպ ունեցած պարտաւորութիւններուն մասին: 

ԱՆՁՆԱԿԱՆ ԿԱՐԾԻՔԻ ՊԷՏՔ ԿԱՅ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Վստահաբար շատեր հարց կու տան, թէ ինչո՞ւ համար այսպէս եղաւ մեր ժողովուրդի վիճակը։ Ինչո՞ւ համար հայը՝ որ իր հայրենիքին, իր լեզուին ու մշակոյթին այնքան հոգիով ու սիրտով կապուած էր մէկէն ի մէկ յայտնուեցաւ նման անտարբերութեան մէջ.

ԽԱՌՆ ԱՄՈՒՍՆՈՒԹԵԱՆ ՀԱՐՑԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Խառն ամուսնութիւնը կամ օտար ամուսնութիւնը, ընդհանրապէս «հարց» մը կը ներկայացնէ կարգ մը շրջանակներու, մշակոյթներու մէջ։ Բայց իսկապէս «հա՞րց» մըն է «օտար ամուսնութիւն»ը, երբ ամուսիններ գիտակից են ամուսնութեան, ընտանիքի գաղափարին, քանի որ ընտանիքի հիմերը հասկացողութիւն, հանդուրժողութիւն, ուրախութիւն եւ համբերութիւն է, եւ եթէ անոնք ամրապնդուած են սիրոյ զգացումով, այլապէս «օտար» կամ «խառն» ամուսնութիւնը կրնա՞յ արգելք հանդիսանալ այդ ամուսիններուն երջանկութեան։

ԱՊԵՐԱԽՏՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ներկայ կեանքի մեղքերէն մէկն է ապերախտութիւնը։ Մարդ կրնայ Աստուծոյ սիրոյն դէմ զանազան կերպերով մեղանչել՝ անտարբերութեամբ, որ կ՚անտեսէ եւ չ՚անդրադառնար եւ կամ կը մերժէ նկատի առնել աստուածային սէրը։

ԳՈՂԵՐԸ ՀՈԳԵԲԱՆՆԵՐ ԵՆ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Նկատէք թէ ոչ, օրական դրութեամբ մի քանի տասնեակ մարդիկ կը փորձեն ձեզ գողնալ, սակայն այս մէկը կ՚ընեն այնքա՜ն հմուտ ձեւերով, ինչ որ չէք նշմարեր: Անշուշտ, գողութիւնը նոր «արհեստ» մը չէ աշխարհի երեսին. ամէն ժամանակ ունեցած է իր գողը, իր պոռնիկը, իր ոճրագործն ու չարը, որոնք առաջնորդուած են նոյն սկզբունքով՝ որպէս տարբերութիւն ունենալով եղանակներն ու միջոցները: 

ԿՈՅՐԻՆ ԲԺՇԿՈՒԹԻՒՆԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Երբ Բեթսայիդա գնաց, անոր առջեւ կոյր մը բերին եւ կ՚աղաչէին իրեն որ դպչի անոր։ Անիկա կոյրին ձեռքէն բռնելով գիւղէն դուրս հանեց եւ անոր աչքերուն թքնելով՝ ձեռքը անոր վրայ դրաւ եւ հարցուց անոր թէ՝ բան մը կը տեսնէ՞։

«ՀԱՐԱԶԱՏՆԵՐՈՒ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ»

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մի քանի շաբաթներ առաջ ԺԱՄԱՆԱԿ, չորեքշաբթի, 15 հոկտեմբեր 2025-ի իր էջին մէջ «Հարազատներու հանդիպում» խորագրին տակ գրեց մեր գրչեղբօր՝ Վարանդ Քորթմոսեանի եւ իմ ԺԱՄԱՆԱԿ թերթի երիցագոյն անդամներէն Տ. Մաշտոց Քհն. Գափաքճեանին կատարած այցելութեան մասին:

Էջեր