ԻՄԱՍՏԱԼԻՑ ԱՆԱԿՆԿԱ՛Լ ՄԸ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Առաւօտ կանուխ բացի հացի պահարանը՝ տեսայ որ հոն, հացին քով, կայ երեք հատ, հոգեւոր նիւթեր պարունակող գիրք։ Օրս հաճելի՜ անակնկալով մըն էր սկսած։ Պահ մը շուարած՝ դիտեցի այդ հրաշալի՜ տեսարանը. «հաց» եւ «գի՛րք»։ Եւ անմիջապէս յիշեցի Յիսուսի խօսքը. «Մարդ միայն հացով չ՚ապրիր, այլ բոլոր այն խօսքերով, որ Աստուած խօսած է» (ՄԱՏԹ. Դ 4)։ Օրէնքի գիրքէն մէջբերում մըն էր այս խօսքը, որ մարդկային մանաւանդ հոգեւոր կեանքի համար անհրաժեշտ ուղեցոյց մը, պատգա՛մ մըն է։ Այն՝ որ կը յիշեցնէ, թէ՝ մարմին չէ՛ միայն մարդ, այլ նաեւ՝ հոգի եւ մի՛տք։