ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Քորոնաժահրի համաճարակը թէեւ առօրեան գրաւի տակ առած է, սակայն թրքահայ ազգային-եկեղեցական կեանքէն ներս անսպասելիօրէն յառաջացած է ծայր աստիճան ծանրաբեռնուած շրջան մը։ Բառին բուն իմաստով թէժ օրակարգ մը կայ համայնքին առջեւ։
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Էսաեան վարժարանի տնօրէնուհիներու՝ Սաթենիկ Նշանի եւ Առլին Եշիլթեփէի պաշտօնազրկման որոշումով սկսած գործընթացը նոր հարթութեան մը վրայ:
Պետրոս Շիրինօղլու անակնկալ նախաձեռնութիւնով մը պահանջեց, որ Պէյօղլուի թաղային խորհուրդի ղեկը յանձնուի Սուրբ Փրկիչ Ազգային հիւանդանոցի հոգաբարձութեան: Համապատասխան նամակ մը ուղարկուած է Վաքըֆներու ընդհանուր տնօրէն Պուրհան Էրսոյին: Համայնքային շրջանակները զարմանքի մատնուած:
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Թուրքիոյ մէջ առօրեայի աստիճանական բնականոնացման գործընթացը արդէն սկիզբ առած է՝ թէեւ տակաւին պայքարը կը շարունակուի քորոնաժահրի համաճարակի դէմ։ Կեանքը կամաց-կամաց կ՚աշխուժանայ եւ յաջորդ քայլափոխին մարդիկ արդէն կ՚առերեսուին ընկերատնտեսական հետեւանքներուն հետ։
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Ուղեւորութիւն մըն է կեանքը... Հոսք մը անխափան՝ մաշեցուցիչ հեւքով։ Ճամբորդութիւն մը՝ ինչ-ինչ ուղղութիւններով։ Եւ այդ ճանապարհորդութեան ժամանակ միշտ էական է՝ հասնիլ գնացքին, տեղ մը, ինչու չէ, ապահով տեղ մը ճարել անոր մէջ։
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Թէ ի՞նչ ազդեցութիւն պիտի գործեն համաճարակի ծանր հետեւանքները թրքահայ ազգային-եկեղեցական կեանքին վրայ... Միջոցէ մը ի վեր այս հարցումը անմիջականօրէն կը զբաղեցնէ համայնքային շրջանակներու օրակարգը։ Մտահոգ սպասումի առկայ մթնոլորտին մէջ, երէկ, Պատրիարքական Աթոռին կողմէ հրապարակուեցաւ լուսաբանութիւն մը։
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Կեանքի թելը, ափսոս, կանուխ փրթաւ. Յարութիւն Շանլըն մեզ լքեց ու գնաց։ Իսկապէս դժուար է հաշտուիլ իր անժամանակ կորուստի գաղափարին հետ՝ մանաւանդ, որ հանգամանքներն ալ ողբերգական են։ Երբ ան անդենականի ճանապարհը բռնած է, մեր աչքին առջեւ, մտքին մէջ կը վերակենդանանան իրեն վերաբերեալ բազում յուշեր։
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Համաճարակի սահմանափակումները այս տարի նոր պայմաններ պարտադրած են նաեւ Ապրիլի 24-ի ոգեկոչումներուն։ Հասկնալիօրէն, այս տարի միջազգային հնչողութիւնը համազօր չ՚ըլլար սովորոկանին, որովհետեւ համաշխարհային օրակարգը գերեվարուած է հրատապ խնդրի մը կողմէ եւ աշխարհի երկիրները կը ջանան առաջին հերթին մարել իրենց սահմաններէն ներս համաճարակով ծագած հրդեհը։
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
«Հայը ուրախ կ՚ըլլայ իր ազգակցէն օգնութիւն ստանալով կամ անոր օգնելով։ Սա ներմիութենական բնազդ մըն է, որ այս շրջանին, բնականաբար, ակնկալութիւններն ու սպասումները կը բազմապատկէ համայնքային կառոյցներէն, որոնք, դժբախտաբար, շատ ալ պատրաստ չէին այս արտակարգ իրավիճակը դիմագրաւելու։ Բայց ո՞վ պատրաստ էր այսպիսի անակնկալի մը, որ կը պատահի հազար տարին անգամ մը: Տեսէ՛ք, քրիստոնեան դարերէ ի վեր առաջին անգամ Սուրբ Յարութիւնը պիտի չկարողանայ տօնել եկեղեցիներու մէջ»:
Զգուշութիւն, ո՛չ թէ յուսալքութիւն:
Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամենապատիւ Տէր Սահակ Սրբազան Արքեպիսկոպոս Մաշալեան ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին բացառիկ հարցազրոյց մը տուաւ՝ Աւագ շաբթուան առթիւ, Սուրբ Զատկի տօնին ընդառաջ:
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Պոլսահայ կրթական համակարգը կը գործէ համաճարակի դէմ պայքարի միջավայրին պարտադրած վիճակով:
Համայնքային վարժարանները առցանց ուսուցումով կը ջանան հնարաւորինս կանխել իրենց աշակերտներու տուժելը:
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Հասարակութիւններէ ներս ճակատագրակից ըլլալու հասկացութիւնը կը բիւրեղանայ՝ ուրախութիւնները կամ տխրութիւնները բաժնելու հասարակաց յայտարարին վրայ։ Պարզ է, որ ուրախութիւններու պարագան աւելի հարթ է, որովհետեւ դրական առիթով, լաւ պահու մէջ մարդիկ կամ հասարակութիւնները սովորաբար չեն մնար առանձին։ Հապա վա՞տ պահը… Տխրութեան, ցաւի, դժուարութեան պահը անշուշտ շատ աւելի լուրջ է եւ շատ աւելի յատկանշական։
