Արխիւ
ՇՈՒՇԻԿ ՄԱՒԻՍԱԳԱԼԵԱՆ
Հայկական լեռնաշխարհի բոյսերը ունին շատ հին ծագում: Անցեալին անոնցմէ շատերը բուժական նպատակներով կ՚օգտագործուէին տեսակաւոր հիւանդութիւններ բուժելով եւ վէրքեր դարմանելու համար:
ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Նախորդ յօդուածներովս նկարագրուած դժուար, անկայուն եւ յաճախ անհեռանկար վիճակ պարզող Հայաստանէն Պոլիս հասած գաղթականներու իրականութեան մէջ կայ բարեբախտաբար կտոր մը լոյս։
Անոր հասնելու համար պիտի նստիս թրամվայ, բարձրանաս բլրակներ, անցնիս Պոլսոյ հնագոյն թաղերէն, հասնիս Չեմպերլիթաշ կամ Պէյազըթ կայարան, իջնես, անցնիս ձախ կողմ ու դէպի ծով տանող զառիվարներէն մէկը բռնես։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կ՚ըսեն որ երջանկութիւնը նպատակ մը չէ՛, այլ երջանկութիւնը նպատակի մը հասնելու համար ճամբայ մը, միջոց մըն է. մարդ եթէ այդ ճամբուն վրայ երջանիկ է՝ կը դիւրանայ իր ընթացքը դէպի նպատակ։ Արդարեւ, երջանկութիւնը, ապրուած պա՛հն է, որ մարդս կը զօրացնէ, ինքնավստահութիւն կը ներշնչէ եւ դրական տրամադրութիւն մը կը ստեղծէ։
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Գիտելի է, թէ աշակերտները կանչելը չորս անգամ է. նախ՝ աշակերտները հաւատքի կոչեց: Յովհաննէս ասոր մասին կ՚ըսէ այստեղ: Երկրորդ՝ սիրելութեան եւ պարզ աշակերտութեան կանչեց:
Ըստ աւանդութեան, այս տարի եւս տեղի ունեցաւ Մուսա լերան Վաքըֆլըգիւղի Ս. Աստուածածին եկեղեցւոյ անուան տօնախմբութիւնն ու աւանդական «Հարիսա Զատիկը»։ Ուխտագնացութիւնը գլխաւորեց Պատրիարքական տեղապահ Տ. Սահակ Եպսկ. Մաշալեան։
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Կերպարի մը առջեւ կը խոնարհիմ, կը խաչակնքեմ այսօր։ Վերջի՞ն անգամ միթէ… Սա հրաժե՞շտ մըն է, թէ ոչ նոր սկի՞զբ մը. տակն ու վրայ է միտքս, զգացումներս՝ խառն։
Պայծառատես մտաւորականի մը կողմէ լիուլի արժեւորուած ինն տասնամեակներու վրայ հպանցիկ ակնարկ:
Փրոֆեսէօր Վարդան Օզինեան մասնակցած էր աշխարհի 120 պետութիւններու կրթական եւ ընկերատնտեսական ծրագրային աշխատութիւններուն՝ ՄԱԿ-ի խորհրդատուի հանգամանքով: Ունէր տոքթորականի երեք աստիճան:
ԺԱՄԱՆԱԿ-ի ընտանիքը խորապէս կը սգայ իր բազմամեայ ու երախտաշատ երիցագոյն վեթերանին անմխիթար կորուստը. ոչ եւս է հեղինակաւոր գիտնականն ու հասարակական գործիչը, Կեդրոնականի հպարտ սանը, որ իր սերնդակիցներու շարքին առանձնացաւ միջազգային մակարդակի վրայ հասած գագաթնակէտով:
Վարդան Օզինեան Փարիզի մէջ ուղեղային խռնումի հետեւանքով մահկանացուն կնքեց 90 տարեկան հասակին՝ ետին թողլով քաղցր յիշատակ մը, որուն միախառնուած են հայկական ինքնութեան ու ժառանգութեան գոյատեւման համար պաշտպանուած զգայնութիւններ: Մեծ մտաւորականին հրաժեշտը կաղնիի մը տապալման համազօր է հայ իրականութենէն ներս:
ԱՆԱՀԻՏ ԿՕՇԿԱՐԵԱՆ
«Երաժշտութիւնը, ինչպէս լաւ օծանելիքը, իր մէջ անտեսանելի մասնիկներ ունի, որուն հետ առաջին հպումէն կրնայ ժամանակի սահմաններէն դուրս եկող սիրավէպ մը սկսիլ, որ կրնայ շարունակուիլ ամբողջ կեանքի ընթացքին», Օսվալտօ Ֆարրես։
ՅԱԿՈԲ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ
Հայ ծնողքը, ընդհանրապէս, միշտ հետամուտ եղած է իր զաւակներուն բարօր կեանքի ապահովութեան: Ազգային ասացուածք դարձած են այս խօսքերը. «Մեր զաւակները թող չտեսնեն մեր քաշածը», «Թող հանգիստ կեանք ունենան», «Թող հացի կարօտ չմնան» եւ այլ համանման մաղթանքներ, որոնք չենք գիտեր ե՞րբ ծագում առած են:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Անցնող օրերուն Հայաստանի լրահոսին մէջ կարեւոր տեղ տրամադրուեցաւ «Կալաւան» գիւղին։
Խորքին մէջ խօսքը միայն սովորական կամ արդիական մօտեցումներով «ոտքի ելած» հայկական գիւղին մասին չէր, այլ աւելին։
Երէկ, Ս. Աստուածածնի տօնին առթիւ Գարթալի Ս. Նշան եկեղեցւոյ մէջ տեղի ունեցաւ տարեկան անուան տօնախմբութիւն։ Խնդրակատար այս եկեղեցին, ինչպէս ծանօթ է, ամէն տարի մեր հաւատացեալներու ժամադրավայրը կը հանդիսանայ եւ այնտեղ տաղաւարի առթիւ կը ստեղծուի արտասովոր խանդավառութիւն։
Համահայկական 7-րդ ամառնային խաղերը Երեւանի մէջ եզրափակուեցան հանդիսաւոր արարողութեամբ:
Ազատութեան հրապարակին վրայ տեղի ունեցաւ հրավառութիւն: Յայտագրին մասնակցութիւն բերաւ նաեւ մեներգչուհի Սիպիլ:
Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցին երէկ մեծ շուքով նշեց Սուրբ Աստուածածնի տաղաւարը:
Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետը հանդիսապետեց Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի խաղողօրհնէքին: Տ. Սահակ Եպսկ. Մաշալեան պատարագեց եւ քարոզեց Վաքըֆլըգիւղի մէջ: Գնալը կղզիի արարողութիւններուն նախագահեց Տ. Արամ Արք. Աթէշեան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ժողովրդական ասացուածք մը կ՚ըսէ. «Ողջ եւ առողջ ձուկ մը միայն կրնայ լողալ հոսանքն ի վեր. իսկ հին եւ անշունչ փայտի կոճղ մը անգամ՝ առանց ջանքի, կրնայ ծփալ ջուրին երեսը եւ երթալ հոսանքն ի վար»։ Իսկ Գերմանիոյ նախկին վարչապետներէն Konrad Adenauer իր յուշերուն մէջ կ՚ըսէ, թէ իր ականջին կը հնչէր խրատ մը յաւերժօրէն, որ կ՚ըսէր. «Գնա՛ վերջին մղոնը, եւ ըմբոշխնէ այդ վայելքը»։
ՇՈՒՇԻԿ ՄԱՒԻՍԱԳԱԼԵԱՆ
Ամէն տարի Հայաստանի մէջ մօտ երեք տասնեակ փառատօներ կը կազմակերպուին: Անոնք կ՚արտացոլացնեն մեր երկրին մշակութային առանձնայատկութիւններն ու առօրեան:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Պատերազմ։ Շատեր կը խօսին ատոր մասին։ Կեանքեր «փոխող», վէրքը վէրքին վրայ բարդող եւ արիւններու մէջէն ու արիւններու միջով նոր քարտէսներ գծող այս երեւոյթը, միայն կրօնական տարակարծութիւններու, ատելութեան, ոխի ու քէնի հիմքով եղած դրոյթ մը չէ, այլ աւելին։
Ծաղկաձորի մէջ տեղի ունեցաւ Լէոնիտ Ենգիբարեանի անուան մնջախաղի միջազգային 7-րդ փառատօնի աւարտը:
«Արմէնփրէս»ի փոխանցմամբ՝ փակման հանդիսաւոր արարողութեան ցուցադրուեցաւ «Ֆորմա» թատերախումբի «Վայ-վայ» ներկայացումը:
ԳՐԻԳՈՐ Ա. ՔՀՆՅ. ՏԱՄԱՏԵԱՆ
Գոհութիւն եւ փառք Ամենակալին Աստուծոյ, որ այս տարի եւս կ՚արժանանանք տօնելու Սուրբ Կոյս Մարիամ Աստուածամօր Վերափոխման տաղաւարը։ Շատ անգամներ ուշադրութենէն կը վրիպի եւ կամ աննկատ կը մնայ, թէ այս տօնակատարութեամբ Սուրբ Կոյսի նկատմամբ ընծայուած առանձնաշնորհում մը կը յայտնաբերուի Հայ Եկեղեցւոյ տօնացուցային կարգադրութեամբ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մայրութիւնը բարձրագոյն դիրքն է մարդկային բնութեան, գագաթնակէտը՝ ամենաբարձր աստիճանը մարդկութեան, լրումը եւ կատարումը արարչութեամբ եւ ստեղծագործութեան ծրագրով՝ մարդուն կոչումին։ Մայրութիւնը ապացոյցն է մարդուն աստուածանմանութեան, Աստուծոյ ծրագրին գործակցութեան եւ ստացած կարեւոր պարտականութեան, իրաւասութեան եւ պատասխանատուութեան, «Ծրագիր»ին իրականացման նկատմամբ ստանձնած կենսական դերին։