Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ­կա­յին հո­գին ալ ի­րեն յա­տուկ ե­ղա­նակ­նե­րը ու­նի։
Ա­ռա­ջին ակ­նար­կով թե­րեւս տա­րօ­րի­նակ թուի հո­գիին ե­ղա­նակ­ներ ու­նե­նա­լու ի­րո­ղու­թիւ­նը, բայց ու­նի՛, կեան­քի ընդ­հա­նուր ըն­թաց­քին մէջ մարդ­կա­յին հո­գին «ե­ղա­նակ»ներ կ՚ապ­րի՝ եր­բեմն զուարթ գա­րուն, եր­բեմն ջերմ ու ե­ռան­դուն ա­մառ, եր­բեմն տխուր եւ տրտում ա­շուն եւ եր­բեմն ալ խստա­շունչ եւ յու­սա­բե­կիչ ձմեռ…։

Մխիթարեան միաբանութեան դիւանը հրապարակեց հաղորդագրութիւն մը՝ կարեւոր նորութիւններով:
Զէքիեան Գերապայծառի նշանակումէն ի վեր անցած ժամանակաշրջանին հասունցած են ծրագրեր, որոնց նպատակն է դիմագրաւել հիմնական երեք հարցեր. կոչումներու նուազում, բարձր պարտքներ եւ կալուածներու արժեւորում:

Թոփ­գա­բուի Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նին մէջ վեր­ջերս տե­ղի ու­նե­ցաւ բա­նաս­տեղ­ծա­կան հան­դէս մը, ո­րով ստեղ­ծուե­ցաւ մեծ խան­դա­վա­ռու­թիւն։ Ան­ցեալ տա­րի­նե­րուն ձե­ւա­ւո­րուած նա­խըն­թա­ցին վրայ դպրո­ցէն ներս այս տա­րի եւս կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ բա­նաս­տեղ­ծու­թեան օր մը։

Ընտրեալ-տեղապահն ու պատրիարքական ընդհանուր փոխանորդը այս առաւօտ կանուխ շատ կարեւոր հանդիպում մը ունեցան Գումգաբուի մէջ:
Տ. Գարեգին Արք. Պեքճեան եւ Տ. Արամ Արք. Աթէշեան խտացեալ ջանքերով կ՚որոնեն հասարակաց յայտարար մը: Հաւաական է նոր շփում մը կուսակալութեան հետ՝ Շիրինօղլուի մասնակցութեամբ:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

-Հէ՛յ, արթն­ցէք, աս­քան քնա­նա՞լ մը կ­­՚ըլ­լայ, այ­սօր գոր­ծի օր է, պէտք է կա­նուխ սկսինք ու վեր­ջաց­նենք մեր գոր­ծը: Հի­մա կու գայ աղ­ջիկս ալ ուր որ է, խօ­սե­ցաւ հետս քիչ ա­ռաջ հե­ռա­ձայ­նով, կը հարց­նէր, թէ բա­նի մը պէտք ու­նի՞նք, որ յե­տոյ վար իջ­նել չըլ­լայ:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի 6-րդ գու­մար­ման ընտ­րու­թիւն­նե­րը ա­ւար­տե­ցան, որ Սահ­մա­նադ­րու­թեան՝ 2015 թուա­կա­նին տե­ղի ու­նե­ցած փո­փո­խու­թե­նէն ետք խորհր­դա­րա­նա­կան ա­ռա­ջին ընտ­րու­թիւնն էր։ Այս ընտ­րու­թիւն­նե­րով, փաս­տա­ցիօ­րէն Հա­յաս­տան ան­ցում կա­տա­րեց կա­ռա­վար­ման խորհր­դա­րա­նա­կան հա­մա­կարգ։ Երկ­րին նա­խա­գա­հը կը շա­րու­նա­կէ մնալ պե­տու­թեան գլու­խը, սա­կայն ա­նոր լիա­զօ­րու­թիւն­նե­րը կը նուա­զին յօ­գուտ վար­չա­պե­տին եւ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վին։

ՄՈՎՍԷՍ ԾԻՐԱՆԻ

Մոռ­ցուած կամ լու­սանց­քայ­նա­ցուած ա­րուես­տա­գէտ­ներ ե­ղած են, կան ու աս­կէ ետք ալ պի­տի ըլ­լան աշ­խար­հի տա­րած­քին: Երբ թոյ­լերն ու մի­ջակ­ներն են ա­նոնք, ժա­մա­նա­կը դա­ժա­նա­բար կը վա­րուի ա­նոնց հետ եւ մո­ռա­ցու­թեան կ՚են­թար­կէ ար­դա­րօ­րէն:

Ղարաբաղեան հարցի կարգաւորման հիմնարար սկզբունքներուն շուրջ, ըստ էութեան, կայ համաձայնութիւն:
Լաւրով. «Հայաստան եւ Ատրպէյճան տարբեր կերպ կը տեսնեն որոշումներու գործադրութեան յաջորդականութիւնը»:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Տիե­զեր­քի բո­լոր ա­րա­րած­նե­րուն մէջ միա՛յն մարդն է որ կը բնո­րո­շուի «Աս­տուա­ծա­յի­նին զգա­ցու­մով»ը։ Աս­տուած­ճա­նա­չու­թիւն եւ կրօն­քի զգա­ցում՝ մար­դուն միայն յա­տուկ հո­գե­վի­ճակ մըն է։ Ար­դա­րեւ մարդ­կա­յին հո­գին, որ­քան ալ տա­րուի երկ­րա­ւոր վա­յելք­նե­րու հրա­պոյ­րէն, ի վեր­ջոյ չի կրնար գե­րին դառ­նալ ու մնալ ա­նոնց եւ չի թո­ղուր, որ վերջ­նա­կա­նա­պէս տի­րա­պե­տեն իր վրայ։