Արխիւ

Է­սաեան սա­նուց միու­թեան վար­չու­թեան եւ իր կող­մէ հո­վա­նա­ւո­րուած «Մա­րալ» եր­գի-պա­րի հա­մոյ­թի հա­մա­տեղ նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ այս տա­րի եւս կազ­մա­կեր­պուած է «Յա­ւեր­ժու­թիւն» խո­րագ­րեալ միջ­վար­ժա­րա­նա­յին պա­րի մրցոյ­թը։ Այս տա­րի երկ­րորդ ան­գամ կը կազ­մա­կեր­պուի այս ձեռ­նար­կը, որ ձօ­նուած է Է­սաեան սա­նուց միու­թեան հիմ­նադ­րու­թեան 70-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին։

Կ. ՅՈՎ­ՀԱՆ­ՆԷ­ՍԵԱՆ

27 Մար­տը հռչա­կուած է Թատ­րո­նի մի­ջազ­գա­յին օր:
Ի՞նչ է թատ­րո­նը, ի՞նչ է ա­նոր դե­րը, ի՞նչ է ա­նոր կո­չու­մը:
Թա­տե­րա­գէտ­ներ ու թա­տե­րա­գիր­ներ, գրող­ներ ու գրաքն­նա­դատ­ներ սո­վո­րա­բար տար­բեր սահ­մա­նում­ներ կու տան թատ­րո­նի կամ տար­բեր մօ­տե­ցում­ներ կրնան ու­նե­նալ թատ­րո­նի մա­սին:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Մեծ պահ­քի Շա­բաթ եւ Կի­րա­կի օ­րե­րը տրտմու­թեան եւ ա­պաշ­խա­րու­թեան օ­րեր պէտք չէ՛ նկա­տուին», կ՚ը­սէ Օձ­նե­ցին, եւ կը հրա­մա­յէ. «Պա­տա­րագ մա­տու­ցա­նել» (Կա­նոն Զ.), նոյն այդ օ­րե­րու նշա­նա­կու­թիւ­նը պար­զե­լով մե­զի խորհր­դա­կան կամ վե­րա­ծա­կան մեկ­նու­թիւն­նե­րով։

Պատ­րիար­քա­կան Ընտ­րեալ-տե­ղա­պահ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեա­նի հետ շա­բա­թա­վեր­ջին ու­նե­ցանք հե­ռա­խօ­սազ­րոյց մը։ Ե­րէկ ա­ռա­ւօտ ան ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թին յայ­տա­րա­րեց, որ կը պատ­րաս­տուի դար­ձեալ գալ Իս­թան­պուլ։

Հայ­կա­կան ֆութ­պո­լի ար­դի մեծ աստ­ղը՝ Հեն­րիխ Մխի­թա­րեան հռչա­կուե­ցաւ Հա­յաս­տա­նի տա­րուոյն լա­ւա­գոյն ֆութ­պո­լէօ­րը։ Ե­րէկ, Ե­րե­ւա­նի մէջ կազ­մա­կեր­պուած մաս­նա­ւոր ա­րա­րո­ղու­թեան մը ըն­թաց­քին ան ստա­ցաւ իր «Ոս­կէ գնդակ»ը։

Պէ­շիկ­թա­շի Ս. Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ Ա­րե­ւա­գա­լի ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն նա­խա­գա­հեց Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, որ տուաւ նաեւ օ­րուան պատ­գա­մը։ Զա­նա­զան թա­ղե­րէ փու­թա­ցած հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րու խուռ­նե­րամ բազ­մու­թեամբ տե­ղի ու­նե­ցաւ ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը, ո­րուն ներ­կայ էին նաեւ հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. Սար­գիս Ա. Քհնյ. Գու­յում­ճեան եւ Ար­ման Սրկ. Մա­րաշ­լեան։

Պատրիարքական Աթոռին շուրջ ստեղծուած տագնապալի կացութիւնը համայնքի թիւ մէկ խնդիրը:
Տ. Գարեգին Արքեպիսկոպոս Պեքճեան տեղեկացուց, որ յառաջիկայ օրերուն պիտի վերադառնայ Իսթանպուլ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ա­ռա­ջին ան­գա­մը չէր, որ լի­բա­նան­ցի բե­մադ­րիչ Շար­պէլ Խա­լի­լի պատ­րաս­տած քա­ղա­քա­կան եր­գի­ծան­քի ծրա­գի­րը կ՚ար­ժա­նա­նար ծանր մե­ղադ­րանք­նե­րու: Խա­լիլ, որ օ­րեր ա­ռաջ իր «Ալ Ժա­տի­տ» պատ­կե­րաս­փիւ­ռի կա­յա­նէն ցու­ցադ­րուող «Տու­մա Քա­րա­սի» յայ­տագ­րին ըն­թաց­քին բարձ­րա­ցու­ցած էր ե­րե­սու­նինն տա­րի ա­ռաջ շիի կրօ­նա­կան գոր­ծիչ Ի­մամ Մու­սա Ալ Սա­տը­րի եւ ա­նոր ըն­կե­րա­կից­նե­րուն ա­ռե­ւանգ­ման նիւ­թը, կը մեր­ժէր նե­րո­ղու­թիւն հայ­ցել «Ա­մա­լ» շար­ժու­մի հա­սա­րա­կու­թեան, ո­րոնց կար­ծի­քով Խա­լիլ վի­րա­ւո­րած էր ի­րենց հո­գե­ւոր ա­ռաջ­նոր­դը՝ Ալ Սա­տըրն ու ներ­կա­յիս գոր­ծող ղե­կա­վար Նե­պիհ Պըր­րին:

Թուր­քիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ հա­սա­րա­կու­թիւ­նը հո­գե­ւոր հրճուան­քի մթնո­լոր­տով նշեց Մեծ պա­հոց Մի­ջին­քը։ Ե­րէկ այս առ­թիւ տե­ղի ու­նե­ցան կրօ­նա­կան եւ աշ­խար­հիկ ա­րա­րո­ղու­թիւն­ներ, ո­րոնց հան­դի­սա­պե­տեց Կա­թո­ղի­կէ Հա­յոց Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան Գե­րա­պայ­ծա­ռը։