Արխիւ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Այ­սօ­րուան հրա­տա­րա­կուե­լիք գի­րը գրե­թէ պատ­րաստ էր, որ հար­ցազ­րոյց մըն էր Ի­րա­քէն Հա­յաս­տան հաս­տա­տուած պատ­մա­գէ­տի մը հետ, մինչ այդ լրա­տուա­մի­ջոց­նե­րը գու­ժե­ցին Ռու­սաս­տա­նէն Սու­րիա ու­ղե­ւո­րուող եւ Սեւ ծո­վուն մէջ կոր­ծա­նած Tu-154 օ­դա­նա­ւի ա­ղէ­տին մա­սին: Նիւ­թը ինք­նա­բե­րա­բար փո­խուե­ցաւ, երբ յայտ­նի դար­ձան յու­զիչ ման­րա­մաս­նու­թիւն­ներ կոր­ծա­նած օ­դա­նա­ւուն մէջ գտնուող ան­ձե­րուն մա­սին:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Եր­բեմն կան այն­պի­սի խօս­քեր, որ կ՚ը­սէ մարդ մե­քե­նա­բար եւ չի խոր­հիր, թէ ի՛նչ ը­սել կ՚ու­զէ։ Զոր օ­րի­նակ, ի՞նչ ը­սել կ՚ու­զէ մէ­կը երբ կ՚ը­սէ. «Բնու­թիւ­նը գե­ղե­ցիկ է»։ Ի՞նչ է որ «գե­ղե­ցիկ» կ՚ա­նուա­նուի. ծա­ռե՞­րը, կամ եր­կին­քի կա­պո՞յ­տը, եւ կամ գետ­նի սա կա­նաչ խո՞­տը, թէ՝ մար­դուս շուր­ջը պա­տա­հող հա­զա­րա­ւոր ե­րե­ւոյթ­նե­րը, ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րը՝ ո­րոնք ի­րա­րու խառ­նուե­լով կը յօ­րի­նեն այն ի՛նչ որ վրձի­նի մէկ հարուա­ծով «պատ­կե՛ր» մը կը ստեղ­ծէ։

Ան­գա­րա­յի մէջ աշ­խա­տանք­նե­րը կը շա­րու­նա­կուին նոր Սահ­մա­նադ­րու­թեան մշակ­ման ուղ­ղու­թեամբ։ Չան­քա­յա­յի ա­պա­րան­քին մէջ ե­րե­կո­յեան ժա­մե­րուն նա­խա­տե­սուած է Վար­չա­պետ Պի­նա­լի Եըլ­տը­րը­մի եւ ՄՀՓ­-ի կու­սակ­ցա­պետ Տեւ­լէթ Պահ­չե­լիի հան­դի­պու­մը։

Մխիթարեան միաբանութեան Իսթանպուլի վանատան Անարատ Յղութիւն մատրան մէջ Սուրբ Ծննդեան աւանդական արարողութիւններ:
Մանուկներու խորհրդաւոր կատարումները եկան ամբողջացնել հոգեւոր ապրումները, մինչ անոնք ջերմօրէն գնահատուեցան եկեղեցական հայրերուն կողմէ:

Պա­քըր­գիւ­ղի Տա­տեան սա­նուց միու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ շա­բա­թա­վեր­ջին ձեռ­նարկ մը կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ Ա­մա­նո­րի առ­թիւ։ Միու­թեան եր­դի­քին տակ զա­նա­զան դա­սըն­թացք­նե­րու մաս­նա­կից փոք­րիկ­նե­րուն հա­մար նա­խա­տե­սուած խրախ­ճանք մըն էր այս մէ­կը։

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Գի­տենք, որ ե­րա­խա­ներ ա­մե­նու­րէք անձ­կու­թեամբ կը սպա­սեն տա­րուան վեր­ջա­ւո­րու­թեան, որ­պէս­զի տես­նեն, թէ Կա­ղանդ պա­պան ի՞նչ նուէր­ներ պի­տի բե­րէ ի­րենց։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ էա­կը կը յա­ւակ­նի հասկ­նալ, տե­ղե­կա­նալ եւ գիտ­նալ ա­մէն ինչ՝ որ կը պա­տա­հի տիե­զեր­քի մէջ։ Սա­կայն մարդ տա­կա­ւին չէ ըմբռ­նած, թէ ո՛չ թէ տիե­զեր­քի մէջ, այլ իր ան­մի­ջա­կան շրջան­պա­տին մէջ պա­տա­հած­ներն իսկ կա­տա­րե­լա­պէս եւ ճշդա­պէս հասկ­նա­լու կա­րո­ղու­թե­նէն զուրկ է, քա­նի որ «մարդ­կա­յին միտ­քը հու­նա­ւոր է», այ­սինքն ո­րոշ սահ­ման մը ու­նի։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Կրկին ան­գամ այդ ե­րե­կոյ մեզ բո­լորս մէկ եր­դի­քի տակ մէկ­տե­ղո­ղը, Հա­լէ­պի մեր Ճե­մա­րա­նի ե­րախ­տա­պարտ շրջա­նա­ւարտ­նե­րով կազ­մուած միու­թիւնն էր: Ը­սի՛, Ճե­մա­րան. խօսքս Քա­րէն Եփ­փէ Ազ­գա­յին Ճե­մա­րա­նի մա­սին է:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Հա­լէ­պի մէջ տե­ղի ու­նե­ցող ա­րագ զար­գա­ցում­նե­րը նոր օ­րա­կար­գե­րու դուռ պի­տի բա­նան: Հի­մա հիմ­նա­կան նիւ­թը Հա­լէ­պէն հե­ռա­նալ ու­զող­նե­րուն օգ­նու­թիւն ցու­ցա­բե­րե­լը չէ, այլ հա­լէ­պա­հա­յե­րու «տու­ն» վե­րա­դար­ձը: