Ընկերա-մշակութային

ՆՈՐ ՏԱՐԻ ԳԱԼԴ ԲԱՐԻ

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Կար ու չկար Երկիր մոլորակի երեսին պզտիկ դրախտավայր մը կար: Դրախտի համն ու հոտը իր մէջ պահած այդ բուրաստանը այնքան պզտիկ ու աննշան էր, որ երկրագունդի վրայ նորածնի սրտի չափ տեղ մը կը զբաղեցնէր:

ԱՐԴԵՕՔ ՀՐԱՇՔ ԿԱ՞Յ

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Մեզմէ իւրաքանչիւրը, գուցէ ամէն տարի ունեցած է եւ կ՚ունենայ երազանքներ եւ միշտ փափաքած է անոնց կեանքի կոչուիլը, իրականանալը։ Բայց եւ այնպէս, անտանելի դարձած կեանքի սղաճին դիմաց դադրած է երազելէ եւ անսկիզբ ու անվերջ ժամանակի մէջ կեդրոնացած ենք «ուղղակի» նպատակներուն վրայ։

ՊԱՐՈՆԵԱՆԻ ԿԵՆՍԱՄԱՏԵՆԱԳԻՏՈՒԹԻՒՆԸ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայրենի երիտասարդ հայագէտ Մարօ Ղուկասեան ուսանած է Երեւանի Պետական համալսարանի Հայ բանասիրութեան բաժնին մէջ, այժմ գիտութիւններու թեկնածուի իր ուսումը կը ստանայ Մեսրոպ Մաշտոցի անուան հին ձեռագրերու գիտահետազօտական հիմնարկէն ներս:

«ԼՈՒՍԱՆԿԱՐԻ ԱՂՋՆԱԿԸ»

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Վստահաբար բոլորս համամիտ ենք, թէ իւրաքանչիւր պատերազմ որոշ «ճաք»եր կը բանայ հասարակութիւններու վրայ, բայց, ակնյայտ է, թէ պատերազմէն եւ անոր թողած հետեւանքներէն ամենատուժածները կ՚ըլլան երեխաներ։ Անոնք, առանց ծանօթանալու կեանքի «ճշմարիտ երես»ին, գիրկը կը նետուին ռումբերու, զէնքերու, դիակներու…

ՄՏՈՐՈՒՄՆԵՐ՝ ՅԵՏՊԱՏԵՐԱԶՄԵԱՆ ԱՌՕՐԵԱՅԷՆ

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հայրենիքը Աստուծմէ ետք ամէն բանէ վեր է։ Անձերը կու գան ու կ՚երթան, բայց մնայունը՝ Հայրենիքն է, այն Հայրենիքը, որ այսօր մեզմէ շատերը փոխարինած են անձով մը..., իսկ անձնապաշտութիւնը կը տանի Հայրենիքի քայքայումին ու վերացումին։

ՀԻՆ ԵՒ ՆՈՐ ՈՒԽՏԵՐ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցին Սուրբ Ծնունդին նախորդող աւագ տoներուն մէջ ունի յատկանշական տօն մը, որով կը խորհրդանշուի Հին եւ Նոր Ուխտերու միաձուլումը քրիստոնէութեան մէջ: Սուրբ Դաւիթ մարգարէի եւ Յակոբոս Տեառնեղբայր առաքեալի յիշատակի տօնն է այդ մէկը:

Էջեր