Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Խօսք. «Այլ յարուցանեմ զայն վերջին օրը» (Յհ 6.39):
Մեկնութիւն. Բազմաթիւ կերպերով կը լսուի վերջին օրը. նախ՝ որովհետեւ օրը չորս է. առաջին՝ ստեղծման օրը, որ երեկոյ ունի, բայց ոչ՝ առաւօտ:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Տարիներ առաջ Թամարը, մեր միօրեայ վարժարանի լաւագոյն եւ օրինակելի աշակերտուհիներէն էր եւ որուն օրին յանձնած էի շրջանաւարտի յատուկ վկայագիր-վկայականն ու զանազան գնահատագրեր: Ու հակառակ քորոնայի ծանր օրէնք-պայմաններուն, թէեւ քիչ մը տատամսոտ եւ սակայն մենք մեզ լաւապէս «պատսպարած», պետական վարժարանէն երկրորդականի վկայականը իր ստանալուն առթիւ, երեկոյ մը, էրիկ-կնիկ «աչքի լոյս»-շնորհաւորանքի գացինք: Յատուկ հրաւէր: Նախ մերժեցինք:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Մեզ բոլորս մտատանջող եւ յաճախ լսելի դարձող կայ հարցում մը, որ ժամանակի եւ պայմաններու սահմանափակումներէն դուրս է. հարցումը կ՚ըսէ, արդեօք մենք՝ հայերս հասկցած ե՞նք զիրար։
Մէկ քաղաքի, մէկ թաղի, մէկ շէնքի, մէկ երկրի ու մէկ աշխարհի մէջ ապրող հայերս կարողացած ենք զիրար լսել, իրարու հետ ըլլալ, իրարու օգնել ու մանաւանդ մէկ նպատակի համար պայքարիլ...
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Ինչպէս քանիցս ըսած էինք, ամերիկացիներուն համար՝ ընտանի կենդանին ընտանիքի հարազատ մէկ անդամը կը համարուի։ Ըստ պաշտօնական տեղեկագրութեանց, ուրեմն ամերիկացի ընտանիքներուն 68 տոկոսը ունի առնուազն մէկ ընտանի կենդանի։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Սուիններով պիտի ընդունուի՞ այն խօսքը, որ Մերձաւոր Արեւելքի մէջ հայութեան ապագան վտանգուած է եւ գալիքը աղօտ։
Կրնա՞յ պատահիլ, որ մարդիկ չուզեն այս խօսքը իրատեսօրէն քննել, որովհետեւ նման խնդրի մը արծարծումը կ՚ուզէ նաեւ մեծ եւ արմատական լուծումներու յանգիլ։
ՍԵԼԼԱ
Ճեմարանականները «Հայ ճեմարանի» 90-ամեակի կոչը լսելով՝ նուիրատուութեան կողքին ուրախալի այլ երեոյթ մը պարզեցին. անոնցմէ շատեր անակնկալօրէն ձեռք առին իրենց գրիչը։
Մեզի ծանօթ քանի մը գրողներու կողքին, կը հանդիպինք անուններու, որոնք շատո՜նց հայերէն չէին գրած։
Յ. ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Այո՛, յաճախ կը խօսինք հայ ուսուցիչին, հայ դպրոցին, հայ կրթական մշակին մասին:
Բեմերէն, հանդէսներու ընթացքին եւ ճաշկերոյթներուն գովքը կը հիւսենք հայ ուսուցիչին եւ անոր նուիրական առաքելութեան:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
4 յուլիս 2020.
Կարկուտի տարափով սկսաւ շքերթը: Կարկուտ. շքահանդէսի մը բացման ծափահարութիւնը կրնայ ըլլալ, կամ, եթէ այլաբանօրէն մտածենք, կարկուտի հատիկները կրնան տեղ չհասած աղերսներ ըլլալ, իրար հակասող ցանկութիւններ, օրինակ՝ հետզհետէ աճող հարկերուն թեթեւութիւնը աղերսող ժողովուրդին կրնան հակադրուիլ պետական շահերուն համար հարկերը աճեցնողներուն աղերսները, անձնականը գերադասողի մը աղերսը կրնայ հակադրուիլ իր հակառակորդին աղերսը...
ԱԲՐԱՀԱՄ ԳԱՍՊԱՐԵԱՆ
(Քաղաքագիտութեան Դոկտոր)
Արտագրեց եւ Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Անցնող օրերուն Կրթութեան նախարարութիւնը համացանցային քննարկումներու նիւթ տուաւ: Շուտով, կառավարութեան կը ներկայացուի հանրակրթութեան նոր չափորոշիչներու ծրարը, որ բաւական ընդարձակ է. յետագային կ՚անդրադառնամ այդ մասին:
ԺԻՐԱՅՐ ԴԱՆԻԷԼԵԱՆ
1966 թուականի յունուարին, Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան «Հասկ» պաշտօնական ամսագիրը «Գէորգ Մելիտինեցի գրական մրցանակ» խորագրին տակ կը ծանուցանէր հետեւեալը.-
«Հիւսիսային Ամերիկայի հայ պատուական ազգայիններէն տիար Գէորգ Թօփալեան (գրական անունով՝ Գ. Մելիտինեցի) եւ իր կինը՝ ազնուափայլ տիկին Նարդուհի, հաստատած են գրական մրցանակ մը հետեւեալ տրամադրութիւններով եւ առաջադրութիւններով» (տե՛ս «Հասկ», 1966, էջ 25):
