Արխիւ

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան աղ­բիւր­նե­րը շա­բա­թա­վեր­ջին պաշ­տօ­նա­պէս տե­ղե­կա­ցու­ցին, թէ 9 Դեկ­տեմ­բեր 2015, Չո­րեք­շաբ­թի, իր եր­կու միա­բան­նե­րը՝ Տ. Յու­սիկ Ծ. Վրդ. Մար­տի­րո­սեան եւ Տ. Պետ­րոս Վրդ. Մա­նուէ­լեան Իս­թան­պուլ գա­լով մամ­լոյ ա­սու­լիս մը սար­քած են Կա­լա­թա­սա­րա­յի «Ճե­զա­յիր» հա­մա­լի­րին մէջ։

​Հանրապետութեան նախագահը Թիւրքմենիստանի մէջ կրկնեց, որ ահաբեկչութիւնը պիտի յաղթահարուի միասնական ջանքերով:
Աշխապատի շփումներուն շրջագծով Էրտողան տեսակցեցաւ Պերտիմուհամէտովի, Մարկվելաշվիլիի եւ Ճիհանկիրիի հետ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աշ­խա­տա­սի­րու­թիւ­նը աս­տուա­ծա­յին պա­տուի­րան մըն է՝ մար­դուս ա­ռա­ջին ան­մեղ վի­ճա­կին մէջ իսկ տրուած Աս­տու­ծոյ կող­մէ՝ մարդ ա­րա­րա­ծին. «Եւ չոր­րորդ գե­տը Եփ­րատ է։ Եւ Տէր Աս­տուած ա­ռաւ մար­դը ու Ե­դե­մի պար­տէ­զին մէջ դրաւ, որ­պէս­զի զա­նի­կա մշա­կէ ու պա­հէ» (ԾՆՆԴ. Բ 15)։ Ու­րեմն, կը տես­նուի, որ աշ­խա­տան­քը եր­բեք պա­տիժ մը չէ՛ մար­դուն, այլ՝ կո­չում մը, ա­րար­չու­թեան պատ­ճառ եւ հե­տե­ւանք­նե­րէն մի՛ն։

«Արեւելք» կայքէջին վրայ կը կարդանք.-
«Ա­րե­ւել­ք» Հա­լէ­պի իր աղ­բիւ­րէն տե­ղե­կու­թիւն­ներ ստա­ցած է  մօ­տա­ւոր ան­ցեա­լի հա­յա­հոծ «Նոր Գիւ­ղ» շրջա­նին մա­սին: Ըստ մեր աղբ­բիւ­րին «Նոր Գիւ­ղ­»ը կամ ա­րա­բա­կան ա­նուա­նու­մով «Հայ Ալ Մի­տա­ն» շրջա­նը  պա­տե­րազ­մա­կան հատ­ման սահ­մա­նա­յին գիծ ըլ­լա­լու ընդ­հա­նուր դրու­թեան հե­տե­ւան­քով դար­ձած է գրե­թէ ան­մար­դաբ­նակ:

​Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգսեան ե­րէկ Ե­րե­ւա­նի մէջ հիւ­րըն­կա­լեց «Եւ­րո­պա­յի ժո­ղովր­դա­վար ու­սա­նող­ներ» խոր­հուր­դի ան­դամ­նե­րը։ Հարկ է նշել, որ այս խոր­հուր­դը Եւ­րո­պա­յի ժո­ղովր­դա­կան կու­սակ­ցու­թեան ու­սա­նո­ղա­կան կազ­մա­կեր­պու­թիւնն է։

Լիզ­պո­նի «Գա­լուստ Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նար­կի հայ­կա­կան հա­մայք­նե­րու բա­ժի­նը ո­րո­շած է ձեռ­նար­կել հրա­տա­րակ­չա­կան ծրագ­րի մը՝ հաս­տա­տե­լով թարգ­մա­նա­կան մա­տե­նա­շար մը։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, այս նա­խա­ձեռ­նու­թեան նպա­տակն է մարդ­կա­յին եւ ըն­կե­րա­յին գի­տու­թիւն­նե­րու հիմ­նա­կան բնագ­րե­րը տրա­մադ­րե­լի դարձ­նել հա­յե­րէ­նով, ինչ­պէս նաեւ հա­յե­րէն կա­րե­ւոր բնագ­րե­րը մատ­չե­լի դարձ­նել այլ լե­զու­նե­րով։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

1 Դե­տեմ­բե­րին «Ալ Նըս­րա» ճա­կա­տին կող­մէ գե­րի առ­նո­ւած լի­բա­նան­ցի տասն­վեց զի­նո­ւոր­ներ ա­զատ ար­ձա­կուե­ցան: Մէ­կու­կէս տա­րի գե­րե­վա­րո­ւած պա­հո­ւե­լէ ետք զի­նո­ւոր­նե­րը վե­րադար­ձան տուն, երկ­րի կա­ռա­վա­րու­թեան եւ Սու­րիոյ պա­տե­րազ­մի կա­րե­ւո­րա­գոյն մաս­նա­կից­նե­րէն հա­մա­րո­ւող՝ «Ալ Նըս­րա» ճա­կա­տին մի­ջեւ կա­յա­ցո­ւած հա­մա­ձայ­նա­կան գոր­ծար­քով մը:

Ե­շիլ­գիւ­ղի թա­ղա­յին խոր­հուր­դը տա­րե­վեր­ջի առ­թիւ Ս. Ստե­փա­նոս ե­կե­ղեց­ւոյ հա­մա­լի­րէն ներս կազ­մա­կեր­պեց ընթ­րիք մը, որ ա­ւան­դա­կան դար­ձած է վեր­ջին տա­րի­նե­րուն։ 

Գա­տը­գիւ­ղի Ա­րա­մեան սա­նուց միու­թեան մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ լու­սան­կար­չա­կան խառն ցու­ցա­հան­դէ­սի մը բա­ցու­մը, որ ստեղ­ծեց մեծ ո­գե­ւո­րու­թիւն։ Այս ցու­ցա­հան­դէ­սը կազ­մա­կերպուած էր միու­թիւ­նը դաշ­նա­կով մը օժ­տե­լու ուղ­ղեալ ծրագ­րին ա­ջակ­ցու­թիւն ա­պա­հո­վե­լու հա­մար։